Het jaar 2002 ligt alweer 12 dagen achter ons, maar soms is het verstandig om nog even terug te kijken. Bij deze doen VW en LePaulski precies dat, met de van ons bekende gemengde gevoelens.
1. Irréversible
“Beelden die op je netvlies gebrand staan”. Ik kende de uitdukking, en dankzij het hufterigste wat 2003 te bieden had weet ik nu ook hoe dat voelt. Of ik hier blij mee moet zijn? Bezint eer gij begint.
David Lynch heeft zelfs 10 tips gepubliceerd om dit mysterie te kraken, maar aanwijzingen als “Notice appearances of the red lampshade” zouden net zo goed dwaalsporen kunnen zijn.
Een tijdloos eskimo epos dat alle grote thema’s aansnijdt en waarvan ik aanvankelijk in de veronderstelling was dat er nog mensen in het poolgebied op deze wijze leven. De aftiteling maakt op brute wijze een eind aan deze romantische illusie.
Achteloos gepresenteerde film noir van de broertjes Coen, die de kijker een aantal maal op virtuoze wijze op het verkeerde been zetten.
Gemaskeerd als infantiele puberdroom blijkt dit uiteindelijk een aandoenlijke ode aan de melancholie en vergankelijkheid.
Het beeldschone Indiase landschap van Tadzjikistan als achtergrond voor een meesleepende wraakvertelling die schatplichtig is aan de spaghetti-western
Het verhaal van een holocaust survivor is ontluisterend in het ontbreken van elke oorlogsheroiek.
Gollum steelt de show als schizofrene CGI.
Gebaseerd op waar gebeurd wetenschappelijk experiment uit de jaren 70, waarin groep mensen in gevangenen en bewakers wordt onderverdeeld. Heeft in deze Duitse verfilming wellicht meer te maken met het verwerken van W.O.II.
Regisseur Brian dePalma pakt eindelijk de draad weer op die hij na Body Double (1986) is kwijtgeraakt. Ero thrillers op Euro locaties zijn nu hopeloos uit de tijd, maar dePalma zal ooit worden erkend als de unieke filmer die hij is.
Intellectueel Frans gezever van Jean-Luc Godard werkt als een uitstekend slaapmiddel.
2. The Sweetest ThingLaten we het er maar op houden dat ik niet tot de doelgroep van single-thirtysomething-women behoor. Genant.
3. DelbaranGeloof me, zelfs in Iran worden wel eens slechte films gemaakt.
1. Irréversible (Gaspar Noé, FRA)
Wonderkind of Total-loss, met zijn derde film heeft Noé in ieder geval een indrukwekkend staaltje cinema afgeleverd.
Oud maar niet versleten, Altman maakt een prachtige periodefilm en bewijst dat van een grote cast boeiende karakters te maken zijn.
Weer een strike voor de Coen Bros., deze unheimische Film Noir is een lust voor oog en oor.
Verrassing van het jaar deze originele musical, tien jaar voorbereiding in het theater levert één van de meest flamboyante Amerikaanse films van de laatste decennium op. Huur die DVD en check de boeiende ‘making of’!
De oscar zij deze vrolijke doch ernstige oorlogsklucht niet misgunt.
Donnie Darko kicks Peter Parker’s Butt!
Goede cast en regisseur doen The Adams Family meets J.D. Salinger, comedy was zelden zo droef in 2002.
Bijna vergeten dat kijken naar Nederlands drama zowel boeiend als amusant kan zijn.
Remake met hartverwarmende vertolkingen in het ijskoude landschap van Alaska.
Een comic verfilming zoals het ook kan, met veel hart en humor.
Lynch laat me in verwarring achter en dit keer zal het me worst wezen.
2. The Panic Room (David Fincher, USA)Nog geen reden voor paniek maar dit gaan we wel snel vergeten.
3. Ocean’s Eleven (Steven Soderbergh ,USA)King of cool vertilt zich aan deze kluis.