Uit: 2006, USA
Regie: Clint Eastwood (Letters from Iwo Jima)
Met: Ryan Phillippe, Jesse Bradford, Adam Beach, John Benjamin Hickey, John Slattery, Barry Pepper, Jamie Bell, Paul Walker, Robert Patrick
Synopsis: Een terugblik op de slag om Iwo Jima tijdens WO II.
De bloedige slag om Iwo Jima betekende een kentering tijdens de tweede Wereldoorlog. Het redde uiteindelijk vele levens. Althans, dat beweert een oudere heer die in Flags of our Fathers wordt ondervraagd. De interviewer van de veteraan is op zoek naar het verzwegen verleden van zijn vader. Die vader was hospik en overleefde de eerste landing van de Amerikanen op Iwo Jima in 1945. Met nog twee soldaten wordt hij vervolgens door de overheid Amerika ingestuurd om geld op te halen bij de bevolking. Inmiddels is hij overleden maar zijn kinderen heeft hij nooit iets verteld over die tijd.
Regisseur Clint Eastwood toont ons deze verzwegen herinneringen. Met een flashback en -forward structuur schakelt de film tussen de momenten voor, tijdens en na de slag. In de tegenwoordige tijd schrikken de veteranen nog regelmatig wakker wanneer ze weer over hun kameraden hebben gedroomd. Ze dromen over bange nachten in de modder, de stinkende zwavelluchten van het vulkanische eiland Iwo Jima en de onpersoonlijkheid van de langsscherende kogels en scherven die de soldaten bij bosjes neermaaien. Deze beelden zien er allemaal hyperrealistisch uit. Het boezemt ontzag en bewondering in voor de mannen die hier zestig jaar geleden wekenlang gestationeerd waren. Ook de immense vloot die optrekt naar het eiland en het zicht vanuit de cockpits van de bommenwerpers zijn enerverend.
De spil van het verhaal is de beroemd geworden foto van de mariniers die de vlag hijsen boven op een berg van Iwo Jima. Het beeld van deze gezichtsloze Amerikanen groeit binnen de kortste tijd uit tot het symbool van strijd, opoffering en hoop. Het is nog altijd een icoon. Die foto symboliseert ook de begripsverwarring die oorlog met zich meebrengt. Voor de mensen thuis zijn die zes soldaten de ultieme helden. De zes mannen zelf beschouwen hun betrokkenheid als toeval, onbelangrijk en zelfs bedreigend. Dit gaat niet meer over hun offers en de vrienden die ze verloren. De foto en daaropvolgende promotietour blijken radertjes in de oorlogsmachine. Het helpt ze niet het verdriet te verwerken en een uitweg te vinden via een nieuwe carrière, erkenning of liefde.
Het wordt uiteindelijk niet duidelijk hoe belangrijk Iwo Jima is geweest voor de overwinning op de Japanners. De film slaagt er wel in een nieuwe laag aan te brengen in de oorlogsmythe van de VS. Waar heldendom een andere betekenis heeft dan in Europa. Een relatieve verdieping weliswaar. Want ondanks de vraagtekens bij de heldenverering, blijven de hoofdpersonen zeer nobele mensen. Europese films zijn meestal wat cynischer en misschien wel realistischer. Kijk naar Zwartboek waarin de hoofdpersonen laf en opportunistisch kunnen zijn. Wanneer Eastwood zijn hoofdpersonen ook eens laf had laten zijn, was er wellicht echt sprake van een doorbraakfilm. Nu is het wachten op het Japanse antwoord. Want de 76 jarige regisseur regisseerde er direct maar een film achteraan waarin hij hetzelfde verhaal vertelt vanuit Japans perspectief, Letters from Iwo Jima. Dat maakt het wel degelijk een uniek project.
Geachte lezer,
Het einde van het jaar nadert en dat betekent niet alleen dat VW, LePaulski en JB de kast uitmesten en de achterstallige recensies alsnog de deur uitsturen. Maar natuurlijk is het ook tijd om 2006 te rangschikken in goede en slechte films. Traditie getrouw laten we in de eerste week van het nieuwe jaar onze TOP en FLOP lijsten op jullie los. Jullie hebben vervolgens tot 13 januari de kans om jullie lijstjes op te sturen zodat we het finale oordeel over 2006 kunnen opstellen.
Hier alvast de eerste verloren gewaande recensies van 2006.
Prettige Kerstdagen!