Uit: 1999, USA
Regisseur: Steven Soderbergh (Erin Brockovich, Ocean's Eleven)
Met: Terence Stamp, Luis Guzman, Peter Fonda, Lesley Ann Waren
Wat is er meer fascinerend dan de werking van ons geheugen? Hoe gekleurd beschouwen wij alles wat achter ons ligt. Wat onthouden we en wat besluiten we (al dan niet bewust) te vergeten. En dat is nog niks vergeleken bij de herinneringen die iemand heeft die het grootste deel van zijn leven in het gevang heeft doorgebracht. Zo iemand heeft niet alleen uitzonderlijke veel tijd om te mijmeren, maar zal zijn gedachten koesteren omdat deze altijd vrij zijn. Als Engelsman (=limey) Terence Stamp vrijkomt weet hij dat zijn dochter Jenny onder verdachte omstandigheden in de Verenigde Staten om het leven is gekomen. Hij besluit naar de VS af te reizen om op onderzoek uit te gaan. De manier waarop hij zijn dochter ziet wordt met ons gedeeld via zonovergoten scenes op een strand. Ook Amerikaanse platenbaas Peter Fonda heeft zijn eigen manier van omgaan met het verleden. Hij is in de sixties blijven hangen(=sterk staaltje typecasting). Of mischien is de sixties iets te ruim aangeduid. Het gaat eigenlijk alleen om '66 en begin '67
.Regisseur Steven Soderbergh is een vreemde eend in de bijt. Hij heeft de zeldzame gave om een bijzonder eigenzinnige stijl te behouden en toch voor het grootste deel binnen het Hollywood studio regime te werken. Hij heeft een gouden palm gewonnen met zijn debuut Sex, Lies and Videotape en heeft Jennifer Lopez op de kaart gebracht en George Clooney zijn eerste intelligente rol gegeven. En nu dus ook twee sixties iconen een opleving gegund. Van tijdelijke aard overigens, want Stamp klaagt al weer over het beroerde aanbod van rollen dat hem ten deel valt. Dit is een bijzondere film, niet zozeer omdat het verhaal zo origineel is maar omdat het op een nieuwe, unieke manier in beeld wordt gebracht. Een fascinerende versmelting van heden en verleden.
VW
Het is al weer een half jaar geleden dat VW en LePaulski in bioscoop City/Movies gebiologeerd naar een filmposter staan te kijken. Over de witte poster is een afbeelding met alleen roodtonen geprint. Deze afbeelding van een man met sigaret en in de verte een vliegtuig is weer verdeeld over vier parallelle balken die niet helemaal evenwijdig aan elkaar lopen. Wij zijn het er direct over eens dat dit wel eens de mooiste filmposter van de afgelopen tien jaar zou kunnen zijn. Dit is mede te danken aan het feit dat de poster je meteen doet denken aan de laatste glorierijke periode van de Amerikaanse Film, eind jaren zestig en begin jaren zeventig. De afgelopen week werd ons wachten beloond en ons vermoeden bevestigd. The Limey, over een Engelse ex-bajesklant, die de dood van zijn dochter in L.A. gaat onderzoeken en uiteindelijk wreekt, is een fantastische film. Het doet de sfeer en kwaliteit van zijn voorgangers, uit de jaren zeventig, met precisie herleven.
Nu zijn er vele mooie films gemaakt in de jaren zeventig (in Amerika vaak met behulp of van de hand van cinematografische genieën uit Europa als Boorman of Polanski) maar er is een bepaald soort waar ik erg van kan genieten. Dit zijn de zeer stilistische, traag opgebouwde thrillers/actiefilms waarin de hoofdpersoon meestal nog een rekening te vereffenen heeft met de buitenwereld. Clint Eastwood films als: Coogan's Bluff, Play Misty For Me of Dirty Harry zijn mooie voorbeelden daarvan. Typisch dat deze films zwaar leunen op het charisma van de hoofdrolspeler. Zo ook Point Blank (1967) met Lee Marvin in de hoofdrol en Get Carter (1971) met in de hoofdrol Michael Caine. Beide films zijn bij het grote publiek niet meer bekend maar hebben een grote cultstatus. Caine beweerd dat hij nog regelmatig door fans benaderd wordt met de vraag of hij nog kan citeren uit de film. "You're a big man, but you're out of shape. With me it's a full time job. Now behave yourself." en "I'd almost forgotten what your eyes looked like. Still the same. Pissholes in the snow.", zijn quotes die de fans wel kunnen dromen.
Het is duidelijk dat The Limey, van regisseur Steven Soderbergh, een deel van haar blauwdruk van de laatste twee films kreeg. De plot en karakter komen erg overeen met Get Carter waarin hitman Caine onderzoekt hoe zijn broer is omgekomen en hij zich wreekt op een gangsterbende. Net als in Point Blank (ook over een man op zoek naar rechtvaardigheid door middel van geweld) wordt er in The Limey naar hartelust geëxperimenteerd met het versnijden van de film en de geluidsband. Terence Stamp speelt met verve de wrekende papa. Peter Fonda is ook zeer op zijn plaats als gladde platenproducent en mogelijk schuld aan dood van dochterlief. De film is doorspekt van sterke dialogen die ervoor zijn gemaakt om door de fans tot in lengte van dagen geciteerd te worden. De score (filmmuziek) van Cliff Martinez is werkelijk prachtig en angstaanjagend. De a-chronologische korte cuts (editting) zijn wat ambitieus maar slagen bijzonder goed de spanning nog verder op te bouwen. Er zijn fragmenten van een film van Terence Stamp uit de jaren zestig ingemixt en ook dit werkt boven verwachting goed. Engazomaarverder. Op een paar plotmatige minpuntjes na is dit een vrijwel perfecte film waarin de hoofdpersoon er langzaam maar zeker achter komt wie er nu werkelijk schuld is aan het feit dat hij zijn dochter is verloren.
Hallo allemaal,
We zijn dus weer terug en
eensgezinder dan ooit! Pech
voor degene die het liefst
zien dat wij een 0 en ****
uitdelen voor dezelfde film.
Maar wanneer we elkaars
verhalen ook nog gaan herhalen
mogen jullie echt aan de bel
trekken.
De komende tijd wordt het weer
spannend of wij nog toppers
gaan zien. Wat dat betreft is
het jammer dat we alleen films recenseren die we beiden nog niet
hebben gezien. Mooie najaarsfilms als Suzhou River
en De wind zal ons meenemen vallen daardoor buiten
de boot. Dit is voor jullie natuurlijk geen reden om deze films
over te slaan!
American Psycho, de laatste uit
VW-LePaulski's American-trilogie (Beauty, Pie & Psycho),
komt binnenkort ook in de bios. Reden genoeg dus om eventjes
http://vwlepaulski.20m.com te bezoeken want daar staat die nog
in het archief. Er zijn de nodige uurtjes in de pagina gestoken.
Hopelijk draait deze nu overal zonder haperen.
LePaulski kom maar door,