Beste lezer,
Dit is 2019, waarin niet meer onder ons:
| Ω Robert Evans | [P] Rosemary's Baby | Love Story | The Godfather | China Town | Marathon Man | The Kid Stays in the Picture |
| Ω Syd Mead | [D] Blade Runner | TRON | 2010 | Aliens |
| Ω Lawrence G. Paull | [D] The Hired Hand | Blue Collar | Blade Runner | Romancing the Stone | Back to the Future |
| Ω D.A. Pennebaker | [R] Don't look back | Monterey Pop |
| Ω Pieter Verhoeff | [R] Nynke | "Jiskefet" | De Brief voor de Koning |
| Ω John Singleton | [R] Boyz n the Hood | Poetic Justice |
| Ω Stanley Donen | [R] On the Town | Singin'in the Rain | Funny Face | Charade |
| Ω Agnès Varda | [R] Cléo de 5 à 7 | Sans toit ni loi |
| Ω Bruno Ganz | [A] Der Amerikanische Freund | The Boys from Brazil | Der Himmel über Berlin | Der Untergang |
| Ω Albert Finney | [A] Saturday Night and Sunday Morning | Tom Jones | Murder on the Orient Express | Annie | Erin Brockovich |
| Ω Verna Bloom | [A] Medium Cool | The Hired Hand | High Plains Drifter | Animal House | After Hours | The Last Temptation of Christ |
| Ω Jan-Michael Vincent | [A] The Mechanic | Big Wednesday | "Airwolf" |
| Ω Seymour Cassel | [A] Shadows | Faces | In the Soup | Rushmore | The Royal Tenenbaums |
| Ω Bibi Andersson | [A] Het Zevende Zegel | Wilde Aardbeien | Persona |
| Ω Machiko Kyo | [A] Rashômon | Ugetsu monogatari | Ukikusa |
| Ω Doris Day | [A] Calamity Jane | The Man Who Knew Too Much | Pillow Talk |
| Ω Édith Scob | [A] Les yeux sans visage | Les amants du Pont-Neuf | Holy Motors |
| Ω Paul Benjamin | [A] Midnight Cowboy | Escape from Alcatraz | Do the Right Thing | The Station Agent |
| Ω Rip Torn | [A] Payday | The Man who fell to Earth | Coma | Men in Black | "The Larry Sanders Show" |
| Ω Rutger Hauer | [A] "Floris" | Turks Fruit | Soldaat van Oranje | Blade Runner | Flesh + Bood | The Hitcher | Blind Fury |
| Ω Peter Fonda | [A] The Trip | Easy Rider | The Hired Hand | Ulee's Gold | The Limey |
| Ω Sid Haig | [A] THX 1138 | Coffy | Foxy Brown | Jackie Brown | House of 1000 Corpses |
| Ω Robert Forster | [A] Medium Cool | The Delta Force | Jackie Brown |
| Ω Michael J. Pollard | [A] Bonnie and Clyde | Roxanne | Scrooged |
| Ω Anna Karina | [A] Bande à Part | Alphaville | Le Soldatesse | Pierot le Fou | Lo Straniero |
| Ω Danny Aiello | [A] The Godfather II | Once Upon a Time in America | Do the Right Thing |
| Ω Philip Gips | [Aw] Rosemary's Baby | Network | Alien | Superman | All That Jazz | Fatal Attraction |
Waarin we toch een matig filmjaar meemaken. Zo ziet VW geen speelfilm die hij meer dan een zeven op IMDb waard vindt. Terwijl er genoeg lovende recensies te lezen waren. Worden dan alle film-'critici' betaald door de marketingafdelingen van de grote filmmaatschappijen? - Lees de metacritic scores van Wonder Woman, Ad Astra, Once upon a Time... in Hollywood en je ziet nog weinig relativerend vermogen bij de professionals. Je bent soms beter af met het meer kritische gebruikerscommentaar op IMDb. Die je weer niet moet verwarren met de vele lovende advertenties die zich inmiddels ook voordoen als gebruikerscommentaar op diezelfde website
Laten we hopen op een roaring twenties in de bioscoop!
For Your Eyes Only LEZERS TOP 2019
|
Heerlijk rommelige weergave van Aretha Franklin's twee kleine gospelconcerten in 1972. Slordig gefilmd door regisseur Pollack en bijeen geveegd door eindregisseur Elliott tot een mengelmoes van prachtige closeups, schokkerige cuts en onscherpe zooms. Het gevoel dat je de hele avond drankjes hebt bezorgd bij het concert van je leven.
Favoriet van prachtige beelden uit het donkere paleis van Queen Anne waarbij het gekonkel van de adel heel smakelijk is opgediend. De lange speelduur houdt alleen de aandacht bij het steekspel onvoldoende vast, gelukkig blijkt de slapstick uit de trailer niet overheersend.
Dit kleine verhaal overtuigt mij in tegenstelling tot de meeste superhelden films. Het speelt in een wereld waar superkrachten niet saaie allesdoders zijn. Mede dankzij een lekker breed acterende Bruce Dern blijft het spannend tot het eind.
Het drama druipt van deze vicieuze echtscheidingscirkel waarin goede bedoelingen vermorzeld worden in de zero-sum game van een gebroken relatie. De hoofdrolspelers en bijrollen weten je te raken en halen het meeste uit hun rol zonder over het randje te gaan.
Joaquin Phoenix geeft zijn personage net zo'n intense lading als in You were never really here vorig jaar. Wel jammer dat verpauperd New York zo alledaags oogt, het voelt niet alsof de Kladderadatsch aanstaande is.
In het niemandsland van jungle en gebergte bewaakt een groepje kindsoldaten een gijzelaar. De film speelt een interessant spel met hun verschillende karakters en jeugdige naïviteit en sprankelt dankzij de acteurs en het landschap van vitaliteit.
Het sterke, broeierige eerste deel -plattelandspolitie onderzoekt een aantal brute moorden- wordt licht onderuitgehaald in het minder spannende en meer hysterische deel twee. Maar het einde serveert een uitsmijter die je niet snel vergeet (love it or hate it).
Innemende nerd komt op het spoor van een obscuur muzikaal subgenre, de Corporate Musical. Deze prettige documentaire neemt ons mee langs een charmante groep verzamelaars, componisten en voormalige sterren.
Zeer praterige kruising tussen Uzak en Winter Sleep en minder mooi gefilmd. Toch weten de scherpe en onscherpe familieverhoudingen te boeien omdat Ceylan de kijker nooit zo maar wil behagen.
Twee films waarin de horror en humor goed werken maar waar de langerekte rit naar de grande finale ten koste gaat van de personages. Problematischer is dat de dik belegde maatschappelijk thema's onvoldoende bevredigend/helder worden uitgewerkt.
De prachtige historische beelden, zonder commentaar, zijn pakkend van begin tot het eind. De bekende slow-motion van de vuurzee onder de Saturnmotoren is gemaakt voor het grote doek. En de maanlander die, cirkelend om de maan, terugkoppelt aan de orbiter heeft Space Odyssey-achtige pracht. Voor een diepgaandere kennismaking met NASA in de jaren 50 en 60 bekijk de tv-docu Chasing the Moon.
▷▷ Ben Wheatley film van het jaar ◁◁
⚔.) in fabric (Peter Strickland, UK)
Strickland maakt prachtige, intrigerende maar ook wel haperende en saaie films. In Schokkend Nieuws gaf hij toe; "ik geef niet om plot". Prachtige beelden en soundtrack biedt hij ons wel in deze krankjorume jaren 70 droom over een moordzuchtige jurk.
Het idee over een dommige voetbalster à la Christiano Ronaldo met surrealistische elementen belooft wat. Maar de karakters zijn zo tergend karikaturaal dat ik na twintig minuten tandenknarsen ben weggelopen uit de zaal.
Plezier heeft Tarantino wel in de recreatie van Hollywood's jaren 60 met costuums, bioscoopmarquees en blote vrouwenvoeten. Wat jammer dat hij er weer zo'n saaie, vlakke reactionaire film van maakt. Ritme en gelaagdheid ontbreken en een suffe voiceover helpt daar weinig aan.
SF hoeft niet waterdicht te zijn, maar Ad Astra verdwijnt al snel in één groot plot-hole van het formaat Interstellar. Grootschalige kolonisatie met conventionele raketten, de tijdlijn, de verhaallijn, de ruimtepolitiek, het is allemaal niet zo geloofwaardig (top-piloot Pitt is antennemonteur?) en het psychologisch drama voelt flinterdun. Prachtig production design, dat wel.
Zo van m'n sokken geblazen dat ik een week later voor de tweede keer in de bioscoop zat. Lupita Nyong'o is fenomenaal. Zie ook nummer 10 Parasite.
Bravo, bravo. Geregisseerd en geschreven door de man achter het door VW en LePaulski in 2000 neergesabelde Road Trip. Het kan verkeren.
Aan het 18e eeuwse Engelse hof wordt het universum van Yorgos Lanthimos steeds duidelijker afgetekend. The Lobster is met terugwerkende kracht niet meer zo absurdistisch.
Het beste wat de mens te bieden heeft. Gezien in Eye in Lepaulski's zomerdag double bill met Der Goldene Handshuhe.
En het slechtste wat de mens te bieden heeft. Moeilijk te verteren, maar het laat je niet los. En schlagers zullen nooit meer hetzelfde zijn.
Ach ja, het huwelijk. Hoe zoet om mijn oude vrienden July Hagerty, Wallace Shawn, Ray Liotta, Laura Dern en Alan Alda te zien schitteren in kleine rollen. Haalt het niet bij dat andere scheidingsverhaal van Baumbach: The Squid and The Whale.
Over existentiele angst.
8. the irishman
Duurt te lang, en sprankelt nergens. maar iets zegt dat het toch belangrijk is.
Politiek pamflet, vermomd als kitchen sink drama, waar geen speld tussen te krijgen is.
Familie ontmoet familie. Bovenwereld ontmoet onderwereld. Een aardige coda op mijn nummer 1.
Het doet me pijn dit te zeggen, maar hier had een scriptdokter naar moeten kijken.
Ergens zit hier een goede film verborgen, maar de kijker wordt te kakken gezet met de vermoeiende trucs van regisseur Adam McKay.
Voor de een een volstrekt foute steunbetuiging aan gekrenkte blanke incels, voor de ander een aanklacht tegen de sociale kaalslag van de maatschappij. Hoe dan ook een interessante en relevante interpretatie van deze supervillain.
Weer een belangrijk werk in het licht van de James Baldwin revival.
De hel zoals alleen Gaspar Noë hem kan verbeelden: Irréversibele meets Pina.
Propvol symboliek is deze parabel over de klassenstrijd. Gelukkig ook met de nodige humor en spanning.
Fascinerend schaakspel tussen twee dames met de koningin als pion.
Poëtisch schetsboek van de laatste jaren van Van Gogh vanuit de vervormde blik van de schilder zelf.
Bevredigend einde van de trilogie waarvoor de vaak beschimpte M. Night Shyamalan bij mij de handen op elkaar krijgt.
Soms ietwat ongeloofwaardig drama over een scheiding die met de beste intenties steeds pijnlijker wordt.
9. knives out
Ondanks de complete miscast van Daniel Craig is dit verder een perfecte uitvoering van de klassieke whodunit.
In deze veel te lange bejaardenreünie (met creepy cgi om de heren jong te maken) herkent men toch de hand van de oude meester.
Verreweg het slechtste wat ik in 2019 zag. Alsof de makers niet eens de moeite hebben genomen om over iets wat lijkt op een script na te denken. Overigens ben ik wel fan van de internetserie.
"The bullshit is strong with this one..."
Tarantino's minste tot nu toe voelt als een lange verzameling losse scenes.
Waar is Captain Marvel als je haar nodig hebt..?
• the mandalorian (disney+)Het kan dus wel, een goed script bij een Star Wars-verhaal.
De rotoscopische animatietechniek past perfect bij deze meeslepende vertelling over een schizofrene jonge vrouw. Van de Nederlander Hisko Hulsing.
Wat in mijn jeugd niet meer dan een voetnoot was wordt op indrukwekkende wijze tot leven gebracht. Hoe anders had dit kunnen aflopen..
Vicky Krieps schittert in deze reboot van de klassieke film met meerdere interessante verhaallijnen.
Ongemeen harde aanklacht tegen het kapitalisme, verpakt in een superheldenformat.
Gotta get up, gotta get out...
Ingenieus en fantasievol voortborduursel op het originele werk van Alan Moore.
In de strijd tegen het terrorisme worden ook de 'good guys' vermorzeld.