Uit: 2002, USA
Regie: Brett Morgan, Nanette Burstein
Met: Robert Evans, Dustin Hoffman, Jack Nicholson, Henry Kissinger, Francis Ford Coppola, Ali McGraw
Synopsis: Documentaire laat aan de hand van filmfragmenten, foto’s en de commentaarstem van Evans zelf het veel bewogen leven zien van deze legendarisch Hollywood producer gedurende de jaren 50, 60, 70 en 80.
Jammergenoeg was LePaulski er niet bij toen ik, op het laatste nippertje van twee weken roulement in het Filmmuseum, deze bijzondere documentaire zag. Hij was het die me aanraadde de gelijknamige autobiografie zelf te houden en te lezen toen bleek dat hij mijn cadeautje al had. Ikzelf kende Evans alleen als schimmige randfiguur uit hét boek over Hollywood van de laatste veertig jaar: Easy Riders, Raging Bulls. De autobiografie bleek een niet weg te leggen hilarische trip langs een paar van de mooiste decennia uit de filmhistorie.
Robert Evans was een typisch zakenmannetje uit New York zonder enige kwalificatie die redelijk rondkwam met zijn damesmodehandel, toen hij eind jaren vijftig zomaar werd gevraagd om tegenover James Cagney de legendarische Filmproducent Irving Thalberg te spelen. Na een aantal rolletjes in Hollywood had Evans wel door dat het niet veel zou worden met zijn acteurscarrière en dat zijn eigenlijke ambitie lag op dat niveau waar de beslissingen werden genomen. Met wat geluk wordt hij aangesteld als het nieuwe hoofd van productie bij Paramount Pictures, op dat moment onderaan in de rangorde der filmstudios.
Met zijn goede neus voor talent, inzicht in de smaak van het publiek en een intensieve manier van productiebegeleiding weet hij de studio in een paar jaar om te toveren tot marktleider. Zijn succes is compleet. Hij staat aan de wieg van films als The Godfather, Love Story, Serpico, Rosemary’s Baby en Chinatown. Hij heeft vele invloedrijke vrienden als Jack Nicholson, Henry Kissinger, Warren Beatty en John McEnroe en is getrouwd met één van de meest begeerde vrouwen van Hollywood, Ali McGraw. Vanaf dit moment zal het alleen maar bergafwaarts gaan met Evans. Hij verliest zijn grote liefde aan Steve McQueen, wordt betrokken bij een moordzaak, raakt aan de drugs, wordt daarvoor opgepakt, wordt ontslagen, verliest zijn droomhuis, wordt opgenomen in een gesticht en weet weer te ontsnappen.
Evans’ leven bevat meer dramatiek dan welke door hem geproduceerde film ook. Gelukkig voor ons dat hij zijn verhaal in 1994 aan het publiek toevertrouwde. Zijn egomanische karakter en liefde voor het understatement zorgen ervoor dat het een hilarische vertelling wordt met een overdaad aan sappige details. De audio-versie van dit boek, dat hierna op de markt komt, krijgt een zomogelijk nog grotere cultstatus dankzij Evans’ slijpende, straatwijze stem en de talloze imitaties van de personages in zijn leven. Nu is er dan de filmvariant. Het commentaar van Evans, dat de film begeleidt, is voornamelijk getrokken van de audioversie van zijn autobiografie. De documentaire toont puur Robert Evans’ visie op zijn leven maar bestaat haast uitsluitend uit archief materiaal waardoor de authenticiteit enigszins gewaarborgd blijft.
De makers slagen erin om de zeer diverse keur aan filmfragmenten op levendige wijze te vermengen met fotomateriaal. Met videobewerking zijn de foto’s uit elkaar getrokken zodat een onderhoudend 3-D effect ontstaat. Dat neemt niet weg dat het 90 minuten bekijken van flitsen uit het leven van Evans niet af en toe vermoeiend is. Omdat we met name naar de highlights kijken, lijkt het anderhalf uur in een achtbaan en dat is een lange rit. Desondanks blijven veel onderwerpen nog onderbelicht ook. Zo verteld hij in zijn boek onder meer over de geheime bijeenkomsten van de captains of industry die zijn baas en mecenas Charlie Bludhorn van Gulf + Western in zijn huis organiseert en komen we in de docu bijna niets te weten over de talloze dames (Ava Gardner, Grace Kelly, Lana Turner en Raquel Welch) met wie deze man het bed deelde.
Toch is deze film zeer de moeite waard. Ook voor degenen die het boek al lazen. Want de laatsten weten hoe trots Evans was op het door Mike Nichols geregisseerde promofilmpje dat Evans speciaal opnam om de directie van Gulf + Western in te palmen. Zij stonden op het punt Paramount aan het begin van zijn carrière daar te sluiten maar vielen toch voor Evans’ charme en plannen om van Love Story een grote hit te maken. Datzelfde filmpje is nu ook echt terug te zien in deze documentaire. Net als onder andere een aantal shows waarin Evans te gast was, achter de schermen materiaal van Rosemary’s Baby, een screentest van Evans en James Cagney (!) en een grappige imitatie van Evans door Hoffman die over de aftiteling loopt. Dit materiaal alleen is al is een bezoekje aan bioscoop of videotheek waard.
Hallo allemaal,
de kachel moet branden, ook in huize VW. Daarom heb ik maar vast weer wat recensies uit de kast getrokken. De eerste van een documentaire die pas twee weken terug ging draaien maar nu waarschijnlijk al niet meer te zien is in Nederland. Het is wel een spraakmakend document, zeker voor de liefhebbers, houdt de DVD-theek dus goed in de gaten.
In de tweede recensie neem ik nog wat Oscar-leed onder de loep. De topper van het Oscar-gala en misschien wel van het jaar 2003 houden jullie nog te goed. LePaulski zal jullie daar binnenkort van op de hoogte stellen.