For Your Eyes Only part LXXVIII

The past will connect them. The passion will possess them.



Possession

Uit: 2002, USA
Regie: Neil Labute
Cast: Gwyneth Paltrow, Aaron Eckhart, Jeremy Northam, Jennifer Ehle

Synopsis: Wanneer academicus Roland Michell (Eckhart) op een oude brief stuit van de Victoriaanse dichter Randolph Ash (Northam), ontdekt hij een mogelijke, geheime liefdesrelatie van de dichter. Zijn onderzoek brengt hem samen met de wat frigide Maud Bailey (Paltrow) die weer expert is op het gebied van de maîtresse van Ash, Christabel LaMotte (Ehle). Afwisselend zien we het verhaal van de Victoriaanse geliefden en de belevenissen van de twee hedendaagse bibliofielen, die steeds meer in elkaar geïnteresseerd raken.



VW

Gebaseerd op een roman van A.S. Byatt is dit project meteen in de problemen. De liefdesverklaringen van Ash en LaMotte, die Michell en Bailey beroeren, zijn verzonnen. Dat deze brieven niet het resultaat zijn van een hartstochtelijk romance tussen twee echte personen, is als een 'wereldgoal' gescoord zonder keeper op doel. De film predikt de magie en passie van de briefwisseling maar kan alleen bogen op de magie tussen de acteurs. Het koppel Northam en Ehle mogen zich hijsen in 19e eeuwse kledij en beschikken over een gedegen plot van verboden liefde, overspel en noodlot. Ze communiceren noodgedwongen via de post en hebben daarom weinig screen-time samen. Helaas worden de scènes die ze wel samen hebben, vergast op de weeë blikken van Ehle die continu een gezicht opzet alsof ze voor het eerst verliefd is.


Dan hebben Eckhart en Paltrow het beter voor elkaar. Als kibbelende speurneuzen moeten ze een wat gecompliceerdere weg afleggen naar het liefdesgeluk. Waarom Michell een morsige Amerikaan is, wordt niet echt duidelijk. Eckhart heeft weinig problemen met het dragen van 5-o'clock-shadows, ongewassen haar en dikke slobbertruien. En dat siert hem. Paltrow speelt de Engelse Bailey en doet dat gewoon erg goed. In deze lichtvoetige film zet ze een vrouw neer die meer problemen heeft dan ze op het scherm kwijt wil. En ze is de enige die mij deed twijfelen aan de authenticiteit van de brieven.


Het is een gemankeerde ode aan het geschreven woord geworden met genoeg spanning om de aandacht vast te houden. Jammer genoeg is de enige frivoliteit die regisseur Labute zich veroorloofd het mixen van heden en verleden in één shot. Zoals de Saab van Michell en Bailey die onder en brug doorrijdt waarover een moment later de trein van LaMotte dendert. De scène waarin Michell, als Indiana Jones, knokkend met zijn antagonist over een begraafplaats rolt, is net zo belachelijk als serieus bedoeld. Had Labute zich nou maar net zo laten gaan als Michell.


VW geeft **



LePaulski

Zonder ooit iets van A.S. Byatt te hebben gelezen ben ik inmiddels al wel bekend met twee van haar boeken. In 1995 zag ik in een Leuvense bioscoop het mysterieuze Angels & Insects. Zich afspelend in de negentiende eeuw wordt hier een link gelegd tussen een mierenkolonie en de engelse aristocratie. Een visueel overdonderende film die alle stoffigheid die de gedachte aan een kostuumdrama oproept (Shakespeare in Love, Howard's End) in één klap wegveegt. Reden genoeg om ook de tweede verfilming van Byatt een kans te geven. Ook ditmaal trekt Byatt een parallel. Nu tussen een buitenechtelijke verhouding die een beroemd dichter uit de negentiende eeuw had en een verhouding die opbloeit tussen twee onderzoekers die de verhouding anno nu ontdekken.


De mannelijke onderzoeker is een amerikaan. Naar ik heb begrepen een belangrijke wijziging ten opzichte van het boek, waar het gaat om een Londenaar. Het geeft Aron Eckhart (die in alle films van regisseur Neil Labute meespeelt) wel de kans om de film van wat comic relief te voorzien. Want alle moderne Engelsen zijn hier stijf, eccentriek of gewoon gestoord. De hatelijkheden aan het adres van de nieuwe wereld worden door Eckhart eenvoudig van repliek voorzien ("You're our favorite colony").


De vrouwelijke onderzoeker is Gwyneth Paltrow. De amerikaanse Paltrow speelt een engelse met een perfect afgemeten accent. Daar kan Rene Zelweggers Bridget Jones nog wel wat van leren. Maar o wat is ze saai. Dankzij Gwyneth hebben we Meryl Streep nu echt niet meer nodig. Het toppunt van bevrijding en losbandigheid wordt tegen het eind van de film bereikt als ze haar knotje losknoopt en de haren losgaan. Poe poe.


De twee duiken in de buitenechtelijke geschiedenis van de dichter Randolph Henry Ashe. Gezamenlijk ontrafelen zij koortsachtig de mysteries, die bevat zijn in de negentiende eeuwse brieven en dagboekfragmenten, op een manier die niet zou misstaan in een WO II spionageplot. Ze komen tot een "verrassende" genealogische ontknoping. Uiteindelijk is het in Possession zoals bij al het onderzoek dat naar stambomen wordt ondernomen. Het is alleen echt interessant als het je eigen familie betreft.


LePaulski geeft **½



gezien: 26-09-2002

Vrienden,

Ook dit jaar hebben VW en LePaulski hun verplichtingen op Utreg's eigen Nederlands Film Festival vervuld. Niet door één van de talloze documentaires te gaan bekijken (want fictiefims worden er nauwelijks nog gemaakt in het verbeeldingsloze Nederland), maar door een borrel te pakken met Kim van Kooten en Hans Beerekamp tijdens de talkshow in de festivaltent op het Neude. Zo weten VW en LePaulski toch maar mooi wat het verschil is tussen een production designer en een art-director. Overigens is de production designer van de for your eyes only site zonder enige twijfel VW. En de meester heeft weer eens wat nieuws bedacht om ons te vermaken: een heus gastenboek op de site. Dus grijp je kans om VW en LePaulski en plein publique de waarheid te vertellen. Dat hebben ze weleens nodig.

Of niet, VW:


Home