For Your Eyes Only part XXXV

 


Gouttes d'eau sur pierres brûlantes

Uit: 2000, Frankrijk
Regie: Francois Ozon
Met: Bernard Giraudeau, Malik Zidi, Ludivine Sagnier, Anna Levine




LePaulski

Je hebt mij niet nodig.
Maar jij mij wel.


Een Franse film naar een Duits stuk van de schrijver/regisseur Rainer Werner Fassbinder is wel even wennen. De Duitse namen van de karakters zijn gehandhaafd en ook aan de originele locatie (Berlijn, alleen te zien op wat ansichtkaarten onder de openingstitels) en de tijd (rond 1970) werd niet getornd. Maar er zijn wel de vloeiende Franse dialogen, alleen doorspekt met een enkele filosofische Duitse opmerking. We maken kennis met twee mannen. De ene is de jonge en naïeve Franz en de ander is de uitgekookte vijftiger Leopold. Deze laatste laat er geen gras over groeien en het is tijdens hun eerste kennismaking in zijn appartement al snel duidelijk wat zijn bedoelingen zijn, namelijk Franz zo snel mogelijk het bed in krijgen. De aanvankelijke hobbels (Franz heeft al drie jaar een relatie met het jonge meisje Anna) worden snel genomen. De twee gaan een relatie aan die snel daarna verzuurt. Het is duidelijk dat Franz in de ogen van Leopold geen goed meer kan doen. De zaken worden nog enigszins gecompliceerd als Anna en de transseksuele ex van Leopold ten tonele verschijnen.


Op zich lijkt het allemaal een beetje teveel van het goede. Een vreemde, ziekelijke homorelatie, een omgebouwde kerel, de tacky jaren zeventig inrichting en de opgelegde isolement symboliek van het appartement. Toch werkt het allemaal wonderwel. Zelden zo een verknipt gezelschap bij elkaar mogen zien, die nergens sterker verbonden worden als in het dansje dat ze wagen op een Duitse schlager. Een feelgood moment dat doet denken aan andere illustere danspassen van het witte doek als in Zorba the Greek, Saturday Night Fever, A band a part en de daarop geinspireerde twist in Pulp Fiction en de ultieme discomoves in Boogie Nights. Geheel in stijl wordt dit feestje in de kiem gesmoord door Leopold, die er halverwege de brui aan geeft. Net als in de door hem begonnen relaties kan niks of niemand zijn onverdeelde liefde lang vasthouden. En zo is het voor hem makkelijk om twee van zijn wegwerpminnaars na hun bovenstaande verzuchting van de juiste repliek te bedienen.


LePaulski geeft ***½



VW

Heel wat minder belezen dan de gemiddelde filmrecensent weet ik jullie niets te vertellen over de oorsprong van deze film. Het is namelijk een verfilming van een toneelstuk van Rainer Werner Fassbinder: Tropfen auf Heisse Steine en citeert heftig uit diens werk. Het werk van filmauteur Fassbinder is dan ook één van de vele hiaten in mijn filmkennis. Ik kom niet verder dan Lola en Die Ehe der Maria Braun. Maar niet getreurd want dit is geen film van Fassbinder en ook nog eens Frans gesproken. Dus dat moet ook wel te bespreken zijn zonder die vroeg overleden Duitser. Het speelt zich wel geheel af in een Berlijns appartement in de jaren zeventig. Alle personages hebben Duitse namen, lezen Duitse boeken, luisteren naar Duitse schlagers en citeren gedichten in het Duits.


Een druppel op een gloeiende plaat, meer mag de mens zich niet wanen in het almachtige plan God's. Zonder dat er een religieuze ondertoon te bespeuren is in deze film, zijn de personages rondom hoofdpersoon Leopold nietig te noemen. Hun gevoelens en emoties doen niet ter zake en zij beseffen dat heel goed. Leopold is een nukkige man van vijftig -maar ziet er veel jonger uit- die zonder moeite iedereen om zijn vinger windt. Eenmaal onder zijn juk worden zijn minnaars/essen volledig afhankelijk van hem. Ze laten zich gewillig afkafferen en worden makkelijk tegen elkaar uitgespeeld. Het eerste deel van het verhaal is zeker het boeiendst, Leopold verleidt met gemak de jonge Franz. Na samen het bed gedeeld te hebben verdwijnt Franz niet meer uit het appartement. Volkomen in Leopold's macht speelt hij de rol van slaafse huisvrouw. Totdat, op tweederde van de film, Franz's vriendin ten tonele verschijnt. De toon van de film wordt komischer tot aan het dramatische einde. De vriendin, Franz en een transseksuele ex-vriendin van Leopold (die ook opeens is komen opdagen) beginnen een kringdans om Leopold's gunsten.


Het hele stuk is leuk verfilmd met jaren zeventig (kitsch)ornamenten, kleding en muziek. Het feit dat alles zich binnen de flat afspeelt is aardig opgevangen met originele shots en pakkende of grappige scènes. Met name de dansscène zal iedere bioscoopbezoeker wel enige tijd bijblijven. Toch bevredigt deze film niet helemaal en dat komt waarschijnlijk omdat het toch van oorsprong een toneelstuk is. De zware thematiek en soms overdramatische scènes werken, mijns inziens, beter op de planken van een theater dan op het grote doek. Het abstractieniveau van een toneelstuk is nu eenmaal groter en dat laat meer ruimte voor, het woord zegt het al, theatraliteit. Al moet gezegd worden dat het theatrale zo veel mogelijk vermeden is. In een film wordt nu eenmaal minder tot de verbeelding gelaten zodat grote thema's dieper verstopt moeten worden in realistische scènes. Maar daar mag iedereen zelf over oordelen. Desondanks was het een aangename ervaring om weer eens Frans te horen in de Cinema zeker met goede acteurs in een boeiende strijd om de macht.


VW geeft **½






Gezien: 12-10-2000

gentlepeople,

VW en LePaulski doen weer verantwoorde arthouse. Ik ben benieuwd wat jullie doen.

LePaulski, geef ze alles wat je hebt,



Home