Uit: 2008, USA
Regie: Joel en Ethan Coen (O brother where art thou, The man who wasn't there, Intolerable Cruelty, The Lady Killers, No Country for Old Men)
Met: George Clooney, John Malkovich, Frances McDormand, Brad Pitt, David Rasche, Tilda Swinton, J.K. Simmons
Synopsis: Ex-CIA ambtenaar Osbourne Cox is van plan zijn memoires te schrijven maar zijn overspelige vrouw zet alles op zijn kop wanneer ze zijn geheime documenten verliest en twee sportschool medewerkers er een slaatje uit proberen te slaan.
Als Kang en Kodos - de twee buitenaardse groene inktvissen uit The Simpsons - zoemen Joel en Ethan Coen in op de aarde en specifiek op het hoofdkantoor van de CIA in Langley, Virginia. Senior analist Osbourne Cox (Malkovich) krijgt de zak en schreeuwt het uit. Het is bullshit en politiek en hij vertrekt kwaad naar huis. De officiële reden van het ontslag is zijn alcoholprobleem. Wat de werkelijke reden is, krijgen we niet te horen. Wel wordt al snel duidelijk dat er een kern van waarheid achter de officiële verklaring schuilt. Cox houdt van een slok. Maar anger management lijkt een veel groter probleem bij deze, op het eerste gezicht, beheerste man.
Via Cox ontmoeten we de rest van de hoofdrolspelers. Zoals zijn overspelige vrouw Katie (Swinton), die zijn geheime stukken verliest in de aanloop van een scheidingsprocedure, en haar macho en paranoïde minnaar Harry Pfarrer (Clooney). Grotere rollen zijn er echter weggelegd voor de vinders van de geheime documenten, de domme en opportunistische Chad (Pitt) en de ongelukkige en impulsieve Linda Litzke (McDormand). Het zijn grotendeels veertigers bij wie het leven op een dood punt is geraakt. Het huwelijk is een sleur, ze zijn gedesillusioneerd in hun werk of ze worden achtervolgd door financiële problemen. Hierdoor gaat elke tegenslag het leven domineren. In hun egocentrische wereld wordt alles uitvergroot, ze kunnen alleen nog bij zichzelf terecht. Ieder ander wordt afgedaan als dronkaard, ijskoude bitch of geek.
De plot dat zich ontspint rond deze wanhopige mensen is onzinnig en vaak erg grappig. De gevolgen zijn even katastrofaal als onbeduidend. Hoogtepunten zijn de momenten waarop de chef van Cox (Rasche) zijn baas verslag doet van de uit de hand gelopen afpersingszaak rond zijn ex-werknemer. Vanuit het perspectief van de hoofdrolspelers lijkt het een zaak van leven of dood. Zelfs de Russische ambassade wordt erbij betrokken. Maar de CIA topman kan er geen chocola van maken. Hebben ze er dan misschien iets van geleerd? - "I don't fuckin' know either. I guess we learned not to do it again." De schade wordt zo snel mogelijk onder het tapijt geveegd.
Maak je niet druk, zeggen de Coens, het leven is te onbeduidend om je ongelukkig te voelen. Met hun ruimteschip verlaten ze onze planeet zoals ze gekomen zijn. Burn After Reading is een farce die je na het zien weer mag vergeten.
Dag allemaal,
Zoals VW & LePaulski de bioscoopreleases vaak tijden laat bezinken voordat er een woord op de website verschijnt, zo weerspiegelt de cinema de actualiteit vaak met flinke een vertraging. Dat is jammer wanneer de gebeurtenissen zich zo snel opvolgen.
Zo zat ik een tijd geleden naar de film W. te kijken van Oliver Stone. De vermoeide indruk die de lamme goedzak George Bush achterlaat in de film, stond in schril contrast met de bulk energie die Barack Obama al los had gemaakt tijdens en na zijn verkiezing als 44e president van de Verenigde Staten. Het tijdperk Bush is afgelopen najaar met een grote zwaai van tafel geveegd en dat maakte van W. een gedateerde film voordat hij in de bioscoop kwam. Ik ga het dan ook niet bespreken, te meer omdat het zo nadrukkelijk Colin Powell en George Bush slachtoffers maakt van de Bondachtige schurken Rumsfeld en Cheney.
Bovendien is zelfs Obama al weer bijna old hat. Het fenomeen kredietcrisis moet nog verschijnen in de bioscoop, maar inspiratie genoeg. Om een favoriet semi-literair citaat van Hollywood te gebruiken, weten we nog altijd niet hoe diep dit konijnenhol gaat. Vandaar nog even twee films uit het tijdperk vóór de Kredietcrisis.
En wie niet kan wachten, moet het zeer grappige Fun with Dick and Jane uit 2005 maar eens kijken. Het was destijds geinspireerd door de boekhoudschandalen van Enron en Worldcom maar kan zo een op een over de huidige crisis worden gelegd.
VW