Uit: 2003, USA
Regie: Joel en Ethan Coen (O brother where art thou, The Man who wasn't There, The Ladykillers, No Country For Old Men, Burn after reading)
Met: George Clooney, Catherine Zeta-Jones, Billy Bob Thornton, Geoffrey Rush, Julia Duffy, Jack Kyle, Cedric the Entertainer, Jonathan Hadary
Synopsis: Miles Massey is een prominente Los Angeles echtscheidingsadvocaat, die al zijn zaken wint met twee vingers in de neus. Net als de verveling dreigt toe te slaan neemt hij een rechtszaak aan die hem in contact brengt met de knappe Marilyn Rexroth. Als hij haar met lege handen achterlaat is dat het begin van een bijzondere relatie.
Een romantische komedie rond een succesrijke echtscheidingsadvocaat (Clooney) en de beeldschone cliènte (Jones) van een opponent. Het is een vreemde uitgangssituatie, maar in een carrière die bijna twintig jaar beslaat hebben de gebroeders Coen wel voor hetere vuren gestaan. Wat te denken van een overjarige hippie met een tic voor bowling die met geweld wordt aangepakt als gevolg van een ongelukkige persoonsverwisseling (The Big Lebowski). Of een jong koppel, hij misdadiger, zij politieagente die geen kinderen kunnen krijgen en dan besluiten een koter te kidnappen bij een familie die net met een vijfling is uitgebreid (Raising Arizona).
Intolerable Cruelty heeft een ander probleem. Of eigenlijk twee. Er zijn niet genoeg geslaagde grappen en de hoofdpersonen weten onze sympathie nooit te winnen. Wordt er echt van ons verwacht dat we totaal meeleven met een advocaat die alleen om z'n uiterlijk geeft en een vrouw die puur voor het geld het huwelijksbootje instapt? In Raising Arizona valt een babykidnapping te vergoelijken omdat het uit naam der liefde gebeurt en in The Big Lebowski herkennen we de goedaardige inborst van de dude. Voor Jones en Clooney echter zijn er geen excuses.
Er valt nog wel lol te beleven aan typische Coen eigenaardigheden. Zoals daar zijn de beklijvende namen voor karakters als Rex Rexroth, Heinz - the baron Kraus von Espy en Wheezy Joe. Die laatste komt ook nog eens op fantastische wijze aan zijn einde in een zeldzame grap die wel helemaal werkt. Ook de manier waarop Clooney wordt geïntroduceerd met een close-up van z'n bek vol tanden bij de orthodontist mag klassiek genoemd worden. Net als het speelse gemak waarmee Clooney deze rol neerzet in de traditie van Grant en Gable. Tenslotte nog een eervolle vermelding voor het beeldschone acroniem N.O.M.A.N. Wat staat voor de National Organization of Matrimonial Attorneys, Nationwide. Bij hun jaarlijkse bijeenkomst mag Clooney voor de tweede achtereenvolgende maal als key note speaker fungeren. Wie goed oplet kan ook het motto van deze organisatie ontwaren: "What God hath joined, let NOMAN put asunder." Oftewel, wat God in de echt heeft verbonden kan NOMAN uit elkaar scheuren.
VW
Het niet door de Coens geschreven Intolerable Cruelty is een prettig tussendoortje. Een dun komedie verhaaltje laat Miles Massey (Clooney) en Marylin Rexroth (Zeta-Jones) om elkaar heencirkelen tot het onvermijdelijke gelukzalige einde. Massey, een door zichzelf en zijn gebit geobsedeerde huwelijksadvocaat en Rexroth, een zwarte weduwe die haar rijke echtgenoten verlaat zodra de inkt van de huwelijksakte droog is. Maar voor de plot (via een minimum aan kronkels) zo ver is, laten de makers nog een aantal amusante bijfiguren opdraven. Zoals de nichterige Baron Krauss von Espy (Hadary) die zelfs de geduldige rechter laat verzuchten na de zoveelste 'objection' (wegens het wurgen van de getuige): "I'm going to allow it". De oliedomme detective, Gus Petch (Cedric), die met zijn beperkte vocabulaire en louche praktijken garen weet te spinnen in een op maat gesneden quizshow: "Nail yo' ass!". Deze film bevat veel meer van dit soort flauwiteiten maar ze zijn perfect getimed en forceren minstens een glimlach.
Niet alles is geslaagd, sommige slapstick is echt té flauw. Zoals Massey en zijn collega die tijdens een inbraak achteruitlopend tegen elkaar opbotsen. Het constante grienen van collega Wrigley is ook een storende factor. Maar gelukkig weten de regisseurs meestal wel hoever ze met dit materiaal kunnen gaan. Het is daarom een korte en vrij sprankelende film geworden. Een prettig tempo en de fijne cameravoering en montage maken dit een lekkere snack voor op de bank. Hoewel niet alles uit de kast werd gehaald, kunnen de Coens mij weer overtuigen met hun visuele handschrift. Het is prachtig hoe het gezicht van Clooney wordt omgetoverd in een fronzend, lachend, blikkend en blozend menselijk landschap. Zijn hoofd wordt uit alle hoeken en standen gezocht en gevonden. Net als het dwingend vrolijke ritme van het verhaal herinnert zijn presence hier aan de komedies uit de jaren '30 en '40 met Stewart en Grant. De liefhebbers van de typische Coen gekte en die van de vlijmscherpe romantische komedie worden geen van beide op de wenken bediend. Maar de hybride die is ontstaan, heeft toch meer te bieden dan je op het eerste gezicht zou zeggen.
Hallo abonnees,
Het fenomeen de DVD-box. De filmverzamelaars zullen er ongetwijfeld een paar in de kast hebben staan. Trilogieën te over tegenwoordig. Indiana Jones, The Godfather, Back to the Future, Alien (x4) en elke Lord of the Rings box lijkt al een trilogie op zich. Zelf bezit ik drie boxen van een ander soort. Het zijn dozen waarin soortgelijke films als packagedeal worden aangeboden. Naar het model, je koopt er vier, je betaalt er drie en je kijkt er uiteindelijk maar twee omdat de anderen overbodige flutfilms zijn. Bedenk het maar: "The Beguiled, Dirty Harry, Any which way you Can en City Heat" of wat dacht je van de niet te missen doos: "Conan the Barbarian, Predator, Kindergarten Cop en End of Days". Wie herkent de vier turkeys?
Zelf bezit ik een dubbelbox met de twee Cape Fear films, een aanrader. Ook heb ik een tripplebox: Film Noir (D.O.A., Detour, The Fast and the Furious - 1954), voor 11 Euro een leuk koopje. Verder kon ik de box: Roger Corman (Dementia 13, The Terror, Little shop of Horrors) voor 6 Euro niet laten liggen. De aard van deze laatste films gecombineerd met een goedkope DVD transfer zal dit wel mijn turkey-aankoop maken, kijken durf ik nog niet. De filmhuishelden van vanavond, Joel en Ethan, zullen ongetwijfeld ooit geboxt worden of zijn. Fargo en Blood Simple of het populaire O Brother where art Thou zijn de lokkertjes. Deze denkbeeldige box wordt afgevuld met het onderschatte The Hudsucker Proxy en misschien wel het onderwerp van vanavond Intolerable Cruelty. Maar de consument is in elke combinatie altijd de winnaar want ik heb de Coens nog nooit op middelmatigheid kunnen betrappen. Ook niet wanneer zij zich wagen aan mainstream romcom.
LePaulski, wat denk jij ervan