Beste lezer,
Dit is 2024, waarin niet meer onder ons:
Ω Robert Towne | [Sc, R] The Last Detail | Chinatown | The Yakuza | Shampoo | The Firm | Mission: Impossible |
Ω Roger Corman | [Sc, P, R, A] The Little Shop of Horrors | House of Usher | The Pit and the Pendulum | The Masque of Red Death | The Trip | The Silence of the Lambs |
Ω Jim Abrahams | [Sc, P, R] Airplane | “Police Squad!” | Top Secret | Ruthless People | The Naked Gun | Hot Shots! |
Ω Pim de la Parra | [P, R, A] Bezeten - Het Gat in de Muur | Blue Movie | Frank & Eva | Wan Piepel |
Ω Quincy Jones | [P, M] In the Heat of the Night | In Cold Blood | The Italian Job | The Anderson Tapes | The Hot Rock | The New Centurions | The Getaway | The Wiz | The Color Purple |
Ω Gijs Versluys | [P] Het Gangstermeisje | Soldaat van Oranje | Spetters | De Boezemvriend | Flesh+Blood | Havinck |
Ω Norman Jewison | [R] In the Heat of the Night | The Thomas Crown Affair | Jesus Christ Superstar | Rollerball | And Justice for All | Moonstruck |
Ω Paul Morrissey | [R] Chelsea Girls | Flesh | Trash | Blood for Dracula |
Ω Carl Weathers | [A] Rocky | Predator | Action Jackson |
Ω M. Emmet Walsh | [A] Serpico | Straight Time | Blade Runner | Blood Simple | The Milagro Beanfield War | Romeo + Juliet |
Ω Louis Gossett Jr. | [A] A Raisin in the Sun | The Laughing Policeman | J.D.’s Revenge | An Officer and a Gentleman | Enemy Mine | Iron Eagle |
Ω Anouk Aimée | [A] La Dolce Vita | Lola | 8 ½ | Un Homme et Une Femme | Pret-A-Porter |
Ω Donald Sutherland | [A] The Dirty Dozen | M*A*S*H | Little Murders | Klute | Don’t Look Now | 1900 | The Great Train Robbery | Invasion of the Body Snatchers | Backdraft | JFK | Panic | The Hunger Games |
Ω Cheng Pei-pei | [A] Come Drink with Me | The Lady Hermit | Crouching Tiger Hidden Dragon |
Ω Gena Rowlands | [A] Faces | A Woman under the Influence | Opening Night | Another Woman | The Notebook |
Ω Alain Delon | [A] Plein Soleil | Rocco e i Suoi Fratelli | L'Eclisse | Il Gattopardo | Le Samouraï | La Piscine | Le Cercle Rouge | La Prima Notte di Quiete | Tony Arzenta | Mr. Klein |
Ω James Earl Jones | [A] Dr. Strangelove | The Great White Hope | Claudine | Star Wars | Conan the Barbarian | Coming to America | The Lion King |
Ω Shelley Duvall | [A] McCabe & Mrs. Miller | Nashville | Annie Hall | The Shining | Roxanne |
Ω Kris Kristofferson | [A] Pat Garrett & Billy the Kid | Alice Doesn't Live Here Anymore | Convoy | Heaven's Gate | Lone Star | Blade |
Ω Teri Garr | [A] Viva Las Vegas | The Conversation | Young Frankenstein | Close Encounters of the Third Kind | Tootsie | After Hours | Pret-a-Porter |
Ω John Amos | [A] Sweet Sweetback's Baadasssss Song | "Roots" | Coming to America | Die Hard 2 |
Ω Maggie Smith | [A] Nowhere to go | Death on the Nile | A Room with a View | Harry Potter and the Sorcerer’s Stone | Gosford Park | The Lady in the Van |
Ω Tony Todd | [A] Platoon | Bird | Candyman | The Crow | The Rock | Final Destination |
Ω Olivia Hussey | [A] Romeo and Juliet | Black Christmas | Death on the Nile | Turkey Shoot |
Waarin JB een zekere leeftijd bereikt en out of the blue investeert in een nieuwe crib; hopen dat de thuisbioscoop daar ruim baan krijgt.
Waarin VW een private cinema experience uitprobeert en daar onder het genot van hapje, drankje en afstandbediening ziet hoe Nicholas Cage naar zijn verdwenen varkentje zoekt.
Waarin LePaulski keeps on keepin' on.
VW
For Your Eyes Only LEZERS TOP 2024
|
Subliem staaltje filmische poëzie over de schoonheid en essentie van het (menselijk) leven, verteld aan de hand van een Roemeense migrant in Brussel.
Hyperrealistische studie van de sociale druk waar een tiener aan blootgesteld wordt tijdens een eerste zon, zee en zuip-vakantie. Murw gebeukt door de pompende dansmuziek dreunde deze nog lang na bij mij.
Deze greep me stevig bij mijn jas en gooide me over de schouder. Vol punt.
Dromerig, desoriënterend, maar vooral hartverscheurend. Hoe verhoud je je tot de geesten uit het verleden en het heden..
Deze Netflix-productie kreeg lage cijfers van de argeloze kijker die misschien een typische Adam Sandler verwachtte, maar tot mijn verbazing ook van de meeste recensenten. Maar misschien ben ik gewoon een sucker voor Sandler’s serieuzere werk, zoals Punch Drunk Love en Uncut Gems.
Goed en kwaad strijden met elkaar op een ijzige en stille wijze temidden van bittere armoede en totale wanhoop. Vaak duren films tegenwoordig te lang maar bij de aftiteling had ik het gevoel dat het verhaal nog maar voor de helft verteld was.
Zenuwslopende horror over de waanzin van religie. Hugh Grant zoals je hem nog nooit zag, geflankeerd door twee ijzersterk acterende jonge talenten waar we ongetwijfeld nog meer van gaan zien.
Een pijnlijke en ontroerende filmtrip die bitterzoet eindigt zoals het hoort. Paul Giamatti klaagt dat hij altijd als hetzelfde type wordt gecast maar dan moet hij maar stoppen met die mannetjes zo goed neerzetten.
Vernietigende aanklacht tegen het jury rechtssysteem in de VS. Alleen iemand als Clint, Amerikaans icoon en Trump supporter, krijgt dit in eigen land gemaakt.
Een fascinerende blik op de begindagen van de haute cuisine in Frankrijk. De film laat als geen andere zien dat liefde door de maag gaat.
Een van de meest interessante karakters van de Spider-Man comics uit mijn jeugd wordt platgeslagen in een supersaai verhaaltje.
Een soort anti-film van The End We Start From (zie hieronder): we gaan die stormen klein krijgen!
Begint veelbelovend maar op een gegeven moment ga je vermoeden dat het script door ChatGPT is gemaakt: “Schrijf een Alien film met alle best scorende elementen voor een publiek van tieners.”
Realistische beeld van de toekomst van de klimaatcrisis.
We moeten echt minder kopen, mensen.
Belangrijke reminder waarom een totalitaire samenleving echt niet fijn is.
Mijn komedie-ontdekking van het jaar. Schuddebuiken van het lachen om Alan Tudyk.
Hele nasty post-apocalyptische komedie-horror.
Deze bewerking van het eerste boek uit de Ripley-reeks is stijlvol en rustig maar ook heel spannend.
Alleen al de moeite van het kijken waard door de fascinerende vertolking van de creepy killer.
Na een paar afleveringen bekruipt je langzaam het gevoel dat John Sugar niet zomaar een P.I. is. Zelfs als je de twist al weet blijft het fascinerende TV, niet in de laatste plaats door Colin Farrell.
Over Colin Farrell gesproken (waar haalt die man de tijd vandaan?)… Hij is letterlijk onherkenbaar in zijn vertolking als de Penguin in een uitmuntende misdaadserie dat verder helemaal niks met superhelden te maken heeft.
LePaulski is still riding tall.
![]() |
Andrew Scott en Paul Mescal verlichten elkaars pijn en eenzaamheid in dit buitengewoon mooi geschoten en gescoorde psychodrama. Andrew Haigh is een van de grote hedendaagse filmmakers.
Rust, reinheid, regelmaat. Kôji Yakusho kan Het Licht tussen de bladeren zien.
Na de eerste tien minuten hoop je op een gehandschoende maniak, maar dan blijkt het al snel veel subtieler dan die eerste teenage kicks. Een summer break drama dat prima werkt als double bill met Aftersun van vorig jaar.
Ondanks het dunne plot bruist en borrelt deze neo noir met fijne 80s soundtrack. Anna Baryshnikov en Kristen Stewart vinden elkaar in een diabolisch stadje, waar alles op barsten staat. Een dolle mix van geweld, bodybuilding en zweterige sex.
Maakt het onvoorstelbare van de donkere politiek der kleine en grote wanen voorstelbaarder... ggrrrrbbggrrrrggrrrggbbbrrrr... met huiveringwekkend mooie slotmuziek.
Met duivels genoegen manipuleert en belaagt theoloog Hugh Grant twee jonge missionarissen. Met sterke acteurs en pakkende dialogen over geloof en vrije wil zijn jump scares overbodig. Griezelend richting de rand van groteske horror.
Payne ♡ seventies. Deze buddy-film meandert, met lange verhaallijnen en doorleefde acteurs, naar een pakkende emotionele catharsis. Paul Giamatti is altijd fijn, maar Dominic Sessa (van college geplukt) is dé grote vondst.
Het scenario benadert camp, maar Nicholas Cage zet de ongemakkelijke nerd goed neer. Zenuwtrekkende bewijsdrang onder een apathisch minderwaardigheidscomplex. Verwant met Adaptation.. Sla het einde maar over.
Een sfeervolle animatie met een spectaculair eerste deel. Een dystopie waarin libertijnen en kafkaëske bureaucraten de gewone burger verkruimelen. Helaas zakt het tweede, filosofische deel een beetje in.
Aaron Pierre heeft nog maar enkele dagen om borgtocht voor zijn neef te regelen. Lokale Sheriff, Don Johnson, bedrijft een ongezond business-model en toont die bekende Zuidelijke gastvrijheid. Intense actie-thriller, First Blood 2.0.
De Tjsechoslowaakse retro ruimtevaart doet Solaris nog eens over, en dat smaakt prima. In deze metafysische sci-fi blijven Adam Sandler’s en Carrey Mulligan's pijn overeind tussen the colors out of space en therapeutische ruimtespinnen.
Een matige David Lynch epigoon met een scheutje Glazer en snufje Wachowski. De ontluikende romance tussen Léa Seydoux en George MacKay is zo monotoon dat ik me echt door de film heen moet worstelen.
Steampunk's Beauty of Frankenstein duurt te lang, met onevenwichtige aktes. De karakters kennen weinig humor of zelfreflectie. Dat maakt een dik aangesneden satire die, behalve op surrealistisch vlak, nergens verrast.
Het tegenovergestelde van subtiel? Dit dus. De knikjes naar Cronenberg en de splatterfinale lijken spectaculair, maar ontberen de punch van de meester. Zonder ritme en een hoofdpersoon met echte motivatie raakt de film de weg kwijt. Dat deed All about Eve, 75 jaar eerder, toch wat interessanter.
De Fury Road prequel toont de achtergrond van Furiosa’s wereld: een primitief kapitalistische driehoek in de Australische wastelands. Het is window dressing bij de fenomenale actiescenes. Het origineel uit 1979 blijft favoriet.
Het thema ‘Puberteit’ is voor dit vervolg op die leuke Pixar film even sterk als voor de hand liggend. Meer van hetzelfde met leuke ideeën en nieuwe karakters.
De atmosfeer en personage Longlegs getuigen van de ambitie van Osgood Perkins’ (zoon van Anthony). Links en rechts lenend in het thrillergenre staat er toch iets eigens. De gezwollen soundeffecten en soms ontbrekende logica worden goedgemaakt door Maika Monroes hoofdrol en de rake seventies vibe.
☆.) Prästänkan (1920, Carl Theodor Dreyer) (**)
Dreyer toont zijn klasse met zijn tweede film over een 17e eeuwse priester, de geweldige Einar Röd, die solliciteert bij een nieuwe parochie. Deze frisse komedie combineert vloeiende beeldtaal en -grapjes met fijne acteurs.
Deze expressionistische klassieker betovert met fantasierijke beelden. Het bronverhaal inspireerde Het Monster van Frankenstein en heeft discutabele antisemitische wortels. Maar de film is vooral een boodschap tegen het misbruik van ongecontroleerde macht.
Ongewoon fris en vrolijk liefdesdrama, zo vroeg in de filmgeschiedenis. Deze toneelverfilming rond de havenkroeg van Marius en Fanny vibreert met sterke dialogen. Terwijl de rusteloze Marius op de proef wordt gesteld, steelt de bakkeleiende vader Cesar de film. Kreeg vervolgen met Fanny en Cesar.
James Stewart’s gebruikelijke goedzak heeft ook eens wat nare trekjes. De eigengereide Margaret Sullavan haalt ze boven in deze grandaddy van de romcom. Een charmant verhaal met kleurrijke bijrollen en spitse dialogen die je laten grinniken.
Deze film noir is bekend van het unieke perspectief, maar is meer dan een gimmick. Het puntige script en vermakelijke tegenspelers blazen lekker door. Alleen Philip Marlowe is een maatje te groot voor Montgomery, die ook hoofdrolspeler is.
Een onbeschaamd romantisch melodrama met Hollywood belle Joan Fontaine. Ze verspilt in het Wenen van 1900 haar liefde aan een wispelturige concertpianist, die zijn zwakte onder ogen moet komen. “Honour is a luxury only gentlemen can afford.”
Levendige Ealing komedie waarin een Schots eiland tijdens de oorlog zonder whisky komt te zitten. Ze lijken de jackpot te winnen wanneer er een vrachtschip strandt met 50.000 kratten whisky. Helaas is de Britse Home Guard op haar hoede. Vrolijke nonsens op locatie geschoten met perfecte cast, gebaseerd op ware gebeurtenissen.
Het naturelle spel van Orson Welles is een attractie. Bij het weerzien beklemt juist de teleurstelling van Joseph Cotten en Alida Valli in het verraad van hun gezellige, oude vriend Harry Lime. Hoe hebben we ons zo beet laten nemen?!
De snazziest, sassiest en vrolijkste film uit de historie op de Neude in de open lucht! Gene Kelly is even glad als onweerstaanbaar, dankzij het vlotte plot en dito tegenspelers. Met het extatische Gotta Dance, het kinetische Make em Laugh, het vrolijke Good Morning en het iconische Singin’ in the Rain.
Debutant Ray haalde neorealisme naar India en schonk ons dit oogstrelend meesterwerk. De eerste Apu-film is meer van zus Durga en moeder Sarbajaya. Het toont het hardvochtige effect van armoede in contrast met de poëzie van nog onbesmette jeugd. Met briljant camerawerk van debuterend DoP Subrata Mitra en prachtige muziek van Ravi Shankar.
Deze romcom steekt uit boven het maaiveld van Hollywood’s jaren 50. De chemie tussen een charmante Rock Hudson en een eigengereide Doris Day maakt deze klassieke klucht rondom identiteit zeer aanstekelijk.
Dit kleurrijk en duister meesterwerk van Powell was zijn tijd ver vooruit. De jeugdtrauma’s van de enge Karlheinz Böhm tonen zich in meerlagige, voyeuristische obsessies. De messcherpe dialogen, betoverende art direction en belichting mag je niet missen.
In zomerlicht of in kaarslicht, het landhuis van gouvernesse Deborah Kerr is altijd even creepy. De kinderen Flora en (de verontrustend goedgeluimde) Miles jagen haar en de kijker de stuipen op het lijf. Fijn als horror niet zo on the nose is.
Dit is niet de meest ingenieuze heistfilm. Maar Verneuil laat de Franse kanonnen Jean Gabin en Alain Delon van het scherm spetteren in een knisperende z/w widescreen print. Helaas doen de domme zetten van de twee dieven wel iets aan het kijkplezier af.
Gebaseerd op het klassieke horrorboek van Shirley Jackson en verwant aan The Innocents, is dit misschien wel de ultieme haunted house-film. Psycho en Peeping Tom lieten in 1960 al zien dat de echte horror in onszelf zit. The Haunting koppelt dat aan het doodenge Hill House dat zich als een levend organisme aan Julie Harris opdringt.
Bava maakte in zo veel genres films dat sci-fi niet mag ontbreken. Vijf astronauten in kekke motorpakken crashen op een hallucinante planeet. Daar ontmoeten ze geen vampieren, maar worden belaagd door proto zombies, parasitaire lichtwezens, Alien skeletten en Bava's intense colors of the dark.
In het ijzersterk tweede deel laat Franco Citti zien hoe de frivole Oedipus wordt vermalen tussen de profetieën die zijn lot en erfschuld bepalen. Pasolini gebruikt het kleine budget maximaal met geïnspireerde kostuums en non-acteurs, die de mythe tot leven wekken.
Toen zombies nog ghouls heetten. Hersendode aasgieren bedreigen een afgelegen huis. Zonder betrouwbare informatie zorgt de angst dat de belaagden elkaar niet vertrouwen en eindigen als braindead fodder. Voelt actueel.
Deze oer-giallo is al vrijwel perfect. Charismatische schrijver Tony Musante duikelt zo een thriller binnen rondom een gehandschoende, wrede moordenaar. De vreemde, stilistische twists, de warme beelden van cameraman Vittorio Storaro, de hipster jazz van Ennio Morricone dwingen je steeds verder naar het puntje van je stoel.
Het is geen Django of My Name is Nobody, maar Bud Spencer is in topvorm. Met zijn onbetaalbaar gegrom en chagrijnige blikken hangt hij de domme (maar stiekem slimme) boer uit. Opgenaaid door de onschuldige blikken van Terence Hill loopt een biechtsessie zo snel uit in een slooppartij. Heerlijk jeugdsentiment.
Altman transporteert je naar de 19e eeuw, waar de rauwe Noord-Amerikaanse goudkoorts authentiek voelt. Daar is Warren Beatty ontroerend als kwetsbare bluffer, die breekt op de no-nonsense charme van Julie Christie. Met het licht van Vilmos Zsigmond is dat magisch.
Bob Clark, in de 2022-lijst met het zoete A Christmas Story, tapt hier uit een ander vaatje. In deze sfeervolle, spannende en harde proto-slasher krijgen Olivia Hussey en Margot Kidder het aan de stok met een gestoorde, ongrijpbare stalker. Terwijl de een na de andere huisgenote op bloederige wijze uit het sorority huis verdwijnt.
De intens fysieke en emotionele soberheid van Jeanne's (Delphine Seyrig) huisvrouwenbestaan is een mythisch ritueel van zelfbehoud. Het meedogenloos, strakke ritme is wonderlijk hypnotiserend en aangrijpend. Koffiebonen malende, schnitzel bakkende, schillende, breiende, moederende, prostituerende, eenzame, onvermoeibare en mooie Jeanne… wanneer schreeuw je het uit?
Deze heerlijke genre-bender van giallo, komedie en polizioteschi werkt gek genoeg op alle fronten. Een achtervolging in een achtbaan is kolderiek en toch energiek. Actie en verhaal denderen door zonder de draad kwijt te raken. Komt met puik camerawerk op grote doek nog beter tot zijn recht.
Dit beklemmend meesterwerkje is uitgelicht als door een Hollandse meester waarin de opportunist Alain Delon handelt. Via een spannend dubbelgangerplot wordt de ontmenselijking onder politiestaat Frankrijk tijdens de bezetting blootgelegd. Heldenmoed en principes raken snel ondergesneeuwd. En er komt geen Nazi aan te pas.
Episodische oorlogsfilm barst van cinemaklasse met iconische scenes. Rutger Hauer als ‘Dick Bos’ Lanshof ontbeert net de diepgang waarmee aan het slot met de groepsfoto echte emotionele impact had kunnen hebben. Iets wat de spektakelmusical in Katwijk, vreemd genoeg, wel lukt.
Haters gonna hate, maar deze film heeft bij mij een warm plekje. Jeugdsentiment, ondanks die enge subway scène, jezus! De zwarte cast en de liedjes zijn zeer aanstekelijk. In Making Movies vertelt Lumet hoe het creatieve proces hem uit handen glipte, ondanks alle betrokken vakmensen. Het resultaat: een eigenzinnige, gepassioneerde en spetterende musical. Ease on down, ease on down the road.
Het evenwichtiger zusje van rockopera Tommie, met melancholische muziek van The Who. De working class Mods houden van vespa’s, beat-muziek en parka’s. Ze hebben in de swinging sixties een turf-fittie met de motor rijdende, conservatieve Rockers. Mooie apotheose in vrije val. Love, reign over me.
Huiskamerdrama op de vierkante meter in deze BBC-film van Leigh. Brenda Blethyn beleeft een mega nervous breakdown temidden van wanhopige familie en buren. Leighs humor en acteursregie ontladen de claustrofobische spanning.
Rocky was de cutest, II heeft mooie coach Mickey speeches, III is de silliest en IV is de campiest. Maar voor mij is III het meest entertaining. Mr T's Clubber is een lekker vulgaire versie van Creed en Adrian stelt zichzelf eindelijk boven de Stallion. Een Getting strong now-trainingmontage op het strand bij ondergaande zon!? – ‘nuff said.
Minder horrific dan vroege Cronenberg, maar wel typisch Stephen King. Christopher Walken loopt bij een ongeluk een paranormale gave op. Hij zwelgt in eenzaamheid totdat hij moet besluiten of hij zijn gave ten dienste wil zijn. Met de prettige Brooke Adams is dit een zeer smakelijke Cronenberg-light.
De oorlog is de oorsprong van de mislukte huwelijken van Isabelle Huppert en Miou-Miou. Het episodische verhaal fileert hoe in de jaren 50 het verbond wankelt onder de spanning tussen de goedbedoelende hoofdpersonen.
Deze jungle-tribesploitation ziet er in restoratie goed uit. De zoektocht van een blonde tv-reporter naar een verloren zoon is onderhoudend met vuige gore en onbedoeld grappige emoties. Behoudt ook de spanning wanneer de natives de lokale drugsbendes uitroeien.
Verbluffend poëtische stopmotion verfilming van De Rattenvanger van Hamelen. Deze onverholen aanklacht tegen het kapitalisme toont in ultra-expressionistische vorm een door geld geobsedeerd dorpje dat een onverbiddelijke les leert.
Veteraan Stone toont dit lelijke gezicht van de Amerikaanse troepen in Vietnam met een puike casting van getalenteerde zwarte en witte acteurs. De gekte, angst en wanhoop van de soldaten balanceren behendig tussen drama en melodrama.
Verrassend beter dan je je herinnerde. Schmierende Michael Keaton, charmante Gena Davis en quirky Winona Ryder voeren je langs iconische scenes in de wachtkamers van het hiernamaals en de hilarische Shake, Shake Senora tafeldans.
Een magnifieke, manische, mannetjes- en vrouwtjesputterfilm, zoals weinigen het Cameron nadoen. De productie was een hel voor de grandioze Ed Harris en Mary Elizabeth Mastrantonio, die voor dit genre zeldzame emoties oproepen.
Innemend, bescheiden verhaal over de kleine, onweerstaanbare Razieh, die onverzettelijk achter een gewenste goudvis aan gaat. Gefilmd vanuit perspectief van het meisje, zonder dat de volwassenen tot clichés worden.
Ewan McGregor heeft de liefste ouders ooit, die deze naïeve idioot niet hebben verdiend. Met stomkop Renton en zijn kleurrijk, onbetrouwbare maten dalen we af in dit junkie vagevuur. Glossy en poppy is het nog (bijna) even fris en energiek als 30 jaar terug.