For Your Eyes Only LEZERS TOP 2019

Beste filmliefhebber,

Jullie oordeel is geveld.

Twintig jaar geleden, op 9 december 1999, stuurt LePaulski per e-mail een eerste nieuwsbrief naar een kleine vriendengroep. Dit experimentele nulnummer van For Your Eyes Only bevat de recensies van The Straight Story en The Legend of 1900, neergepend door het door onbevangen, onervaren en gloednieuwe filmrecensenten duo: VW & LePaulski.

Ik woon op dat moment net een paar weken in Utrecht en LePaulski vindt daarin een uitgelezen kans om een wekelijkse bioscoopavond in te voeren. Elke donderdag bezoeken we; Springhaver, Hoog Catherijne, (LHC bestaat nog niet), City/Movies (bestaat nog net wel), Rembrandt, Camera/Studio (bestaat niet meer) of 't Hoogt (verhuisd én/of binnenkort te herrijzen) om daarna verslag te doen via For Your Eyes Only. Met de jaren loopt het jeugdig enthousiasme en daarmee de wekelijkse frequentie wel langzaam terug.

Misschien hadden we die recensies nooit lang volgehouden als Remco (te EA in V) niet spontaan een website bouwt om ze te delen op het wereldwijde web. Nadat Remco deze eerste incarnatie een tijdje vanuit Japan host, vind ik het een te leuk initiatief om er niet zelf mee aan de haal te gaan. In slappe crisistijd verdiep ik me wat in HTML om in 2001 de nieuwe, groengekleurde website te lanceren. En terugkijkend mogen we constateren dat vwlepaulksi.com al die jaren aangenaam wars van vernieuwing en stijlvast is gebleven. Thumbs ups, commentaren, statistiektellers zijn gekomen en gegaan maar het logo, kleurstelling, lettertypes, kadrering, sterwaardering zijn vrijwel onveranderd gebleven. Ego strelend is het wanneer we in de beginjaren ook nog een periode eerste hit zijn met zoekwoord 'filmrecensie' op Google. Maar lieve suggesties om op te schalen naar een alles omvattende filmwebsite spreken mij weinig aan. Het moet wel een liefhebberij en banner-vrij blijven.

Na vier jaar lang het bioscoopaanbod te hebben gefileerd, mag LePaulski met een riante regeling gaan genieten van zijn prepensioen in de provincie Groningen. In december 2003 verschijnt zijn laatste recensie. Met het slot van zijn geliefde reeks The Lord of the Rings neemt hij met een voldaan gevoel afscheid.
Om dit aanzienlijke gat te vullen wordt onze man op Curaçao gerekruteerd. JB start in 2004 enthousiast met Texas Chainsaw Massacre, waarbij hij direct al het specifieke talent van Jessica Biel op waarde weet te schatten. Vijfenveertig films later schrijft hij in september 2006 zijn laatste kritische noot over An Inconvenient Truth. Waarin hij zich helemaal laat overtuigen door de Greta Thunberg van 2006; Al Gore. Na zoveel voorspelde rampspoed heeft het allemaal weinig zin meer.
In november 2008 komen we gedrieën nog één keer terug, voor al onze fans, met een driedubbel recensie van het teleurstellende Quantum of Solace.

Zelf ploeg ik als kleine zelfstandige voort tot januari 2009. Met Gomorra verschijnt de 239e en laatste gerecenseerde film op de website. Ondanks dat er geen nieuwe recensies zijn verschenen (onder het motto: Never say never again), is onze jaarlijstjestraditie altijd blijven bestaan. Het is een fijn gevoel dat we jullie daar nog altijd een plezier mee doen. Waarbij ik een speciale vermelding wil maken voor Beek te S. en Bollers te A., die aan elk van die 20 jaarlijsten een bijdrage hebben geleverd!

Om dit te vieren hebben we dit jaar een overzicht van alle topfilms van de jaren '00 tot nu. Voor de jaren met ex aequo's in de lezers-top heb ik een volledig subjectieve posterkeuze gemaakt. Het doet deugd dat er maar één echte franchisefilm in voorkomt. Geheel in For Your Eyes Only-stijl is dat Casino Royale. Ook opvallend, pas in 2017 verschijnt het eerste niet witte hoofd op een van de filmposters, als je een handvol (centraal) Aziatische films niet meetelt. Benieuwd wat de look van de komende jaren zal zijn.

jaar	VW	LePaulski	JB	VW & LeP & JB	+ Lezers
2019 lezers
2018 lezers
2017 lezers
2016 lezers		☆ sabbatical ☆
2015 lezers
2014 lezers
2013 lezers
2012 lezers					d
2011 lezers
2010 lezers
2009 lezers
2008 lezers
2007 lezers
2006 lezers
2005 lezers
2004 lezers
2003 lezers
2002 lezers
2001 lezers
2000 lezers

de hoogste tijd voor de stemming van 2019.

VW

nr Film 2019 pt 1. Parasite 9 2. Joker 7 The Favorite 7 4. Marriage Story 5 5. Green Book 4 Portrait de la jeune fille en feu 4 Sorry we missed you 4 The Irishman 4 9. Apollo 11 3 Climax 3 Dolor y Gloria 3 Long Shot 3 Once upon a time ...in Hollywood 3 Us 3

nr Flop 2019 pt 1. avengers: end game 3 marriage story 3 once upon a time ...in hollywood 3

Barbara te A.

Mijn tops van 2019 waren er diverse, om diverse redenen. Qua niveau, qua feel good of me aan het nadenken zetten etc. IN willekeurige volgorde:

Een man die klimt zonder hulpmiddelen te morgen volgen, die ok een relatie krijgt en een doel heeft. Een man met autistische trekken en tegelijkertijd liefdevol en ontroerend eerlijk is en lekker blauw daarin.

Een prachtige documentaire film die je aan het nadenken zet. Voor mij als coach en organisatiebegeleider zeer boeiend en voor mezelf. Welke patronen geef je door en hoe ben je zelf loyaal aan die patronen in stand houden.

Een simpele feelgood movie waar ik erg blij naar buiten kwam.

Een feelgood film op waargebeurd verhaal die je aan het denken zet. Hoe we als maatschappij hokjes maken en er zoveel mensen zijn die niet in de hokjes passen. En er dus ook mensen zijn die lak hebben aan die hokjes.

Een feelgood movie die me raakte omdat het derde pianoconcert van Rachmaninov er centraal in staat. En laat ik dit nou ene prachtig piano concert vinden.

Ik zie drie Franse films. Daar ben ik altijd wel alert op: Franse films. Nog drie films die me bij blijven: die me aan het denken hebben gezet EN bij de laatste moet ik echt opzoeken waarom de regisseur het op een bepaalde manier aangepakt had. Three identical strangers, Dolo Y Gloria en The Favourite

Ik heb de serie niet gevolgd op netflix en hij kon me niet raken. Dus had bedacht dat de serie tch de ingang geweest zou kunnen zijn.

Een zeer bizarre film waar ik een paar keer heb gedacht dat ik uit de bioscoop zou lopen. Toch niet gedaan uit fatsoen overwegingen. Het zal een intellectuele film zijn geweest maar ik kon hem niet volgen. Vooral het karakter dat gespeeld werd door Carice van Houten.

Laura te L.

Eveline te L.

(sorry, LePaulski)

Beek te S.

Een magere oogst dit jaar:

Drie en half uur durend maffia-epos in de traditie van Goodfellas en Casino. Met het desolate einde levert Scorsese weer een nieuw meesterwerk af.

Over de pijn van een (onnodig) stukgelopen huwelijk. Met Adam Driver en Scarlett Johansson.

Als geen ander weet Tarantino een uniek sfeerbeeld neer te zetten, ditmaal van Hollywood eind jaren 60.

Na Queen is nu Elton John aan de beurt. Een meer dan geslaagde muziekfilm.

Over de streken van Dick Cheney (een onherkenbare Christian Bale). De spielerei van regisseur Adam McKay had wel achterwege mogen blijven.

Soort Franse versie van De Marathon. Met de van James Bond bekende Mathieu Amalric.

Hoe influencers op Instagram de millennials een festivalzeepbel wisten voor te spiegelen.

Helaas valt er nauwelijks iets te lachen in deze armoedige comedy met Chevy Chase en Richard Dreyfuss.

Harley te H.

Hierbij de beste acht van 2019 op alfabetische volgorde, want kan geen duidelijk onderscheid maken:

Libanese film over een jongetje dat zijn eigen ouders aanklaagt. Schrijnend drama

Spaanse Netflix- tijdreisfilm over een vrouw wier leven verandert na het redden van een jongen. Met de Professor uit Casa de Papel.

Feel good movie. Het is niet altijd alleen maar poep en plas in deze Farelly-film.

Franse film met o.a. Vincent Cassel van de makers van Intouchables. Over opvang voor kinderen voor wie in het reguliere circuit geen plaats is. Geen vals sentiment.

Ongemakkelijke film over vooroordelen, past goed in het huidig tijdgewricht.

Documentaire over skaters, dat zich ontpopt tot een sociaal drama.

Keira Knightley, en dan zonder opmaak. Over hoe onrecht toch recht wordt.

Veelgeprezen Koreaanse film. Het leukst als je je laat verrassen.

Maar alle leuke films ten spijt, alle zeven films konden niet tippen aan het volgende lijstje series uit 2019. Het lijkt er stevig op dat ik een liefhebber ben van het zogenaamde Must-Endure-genre, films die ongemakkelijk zijn, maar je wel moet blijven kijken (to awaken the nightmare of history)

Zelfs als je per ongeluk eerst de laatste aflevering kijkt en daarna alles van voren af aan zeer indrukwekkend.

Als het aan Donald Trump gelegen had, hadden vijf onschuldige donkere jongens niet meer geleefd.

Overtreft seizoen 1 door een veel hogere spanningsboog in hetzelfde trage tempo te creëren.

Verkrachtingsdrama. Meisje dreigt slachtoffer van het systeem te worden, totdat 2 vrouwelijke rechercheurs hun tanden erin zetten. Sterk acteerwerk van de drie hoofdrolspeelsters.

De absolute flop van 2019:

Ze hadden toch wel een scenario kunnen schrijven?

Peter te U.

Top
1. No Date, No Signature    (Vahid Jalilvand, Iran)
2. Midsommar    (Ari Aster, Zweden/VS)
3. An Elephant Sitting Still    (Hu Bo, China)
4. Minding the Gap    (Bing Liu, VS)
5. Sorry We Missed You     (Ken Loach, GB)
6. Take Me Somewhere Nice    (Ena Sendijarevic, NL)
7. The Wild Pear Tree    (Nuri Bilge Ceylan, Turkije)
8. Joker    (Todd Phillips, VS)
9. Anna’s War    (Aleksey Fedorchenko, Rusland)
10. Portrait de la jeune fille en feu    (Céline Sciamma, Frankrijk)
10. The Marriage Story    (Noah Baumbach, VS)
10. Sunset     (László Nemes, Hongarije)




Flop
• The Irishman    (Martin Scorcese, VS)
• Tigers Are Not Afraid    (Issa López, Mexico)
• The Beach Bum    (Harmony Korine, VS)

Henk te E.

Top
1. Dolor y Gloria
2. Portrait de la jeune fille en feu
3. Joker
4. Ballon
5. The Favourite
6. Diecisiete
7. The Two Popes
8. The Irishman
9. The Peanut Butter Falcon
10. Vivir dos veces


Flop
1. Yesterday
2. Marriage Story
3. Knives Out

Guus te A.

Maar VW, het was toch een uitzonderlijk goed filmjaar? Voor mij hoe dan ook (en dan heb ik jouw favoriet nog net gemist voor deze top 10), wanneer ik met een schuin oog naar mijn toplijst kijk, ontdek ik obsessies, naar zelf, naar geschiedenis, naar alles wat een mens kan bevangen en haar weer kan ontglippen. Het zijn spannende tijden, het spant erom, tegenover elke fascistische blockbuster staat een filmisch onderzoek, tegenover Netflix staat strijdvaardige cinema. Uiteindelijk was het een filmjaar waarin ik me meer dan andere jaren verwelkomd voelde.

Nemes is geweldig, wat een rijke, indringende, weerbarstige film, en Juli Jakab is onvergetelijk.

Veroorzaakte een diep persoonlijke reactie, deze ambitieuze en intieme vertelling, totaal gevloerd door regie en al te menselijke Dafoe.

Ach ach, wat geweldig werk weer van Jenkins, schoonheid en pijn in ontroerende doses.

Tranen, tranen. De franchise lijkt overgenomen door de juiste wijzere harten, ik ging volledig voor de bijl.

Wat een triomf, Beerends vouwt complexe verhalen samen tot een volstrekt overtuigende, aangrijpende en blijvende film.

Eastwood toch weer een kans gegeven, en damned als die ouwe right-wing fuck me niet totaal stuk krijgt met deze anti-elegie.

Zahler kan het, hou deze oeuvrebouwer goed in de gaten.

Niet eerder zo'n pret met een sequel van deze franchise gehad, frisse actiescènes, verrassende en zeer welkome heart and soul.

Hands across America, een land verstrikt in machteloze mythes is verloren.

Nostalgie, magie, de hulpeloze ogen van Chuck Norris, o San Francisco, waar ben je gebleven?

Wellicht zal 2019 een berucht jaar blijken, historici zullen terugkijken en naar opvallende overeenkomsten wijzen in de succesvolste films van deze tijd, de onthullende correlaties, de gedeelde ideologieën. Anyway, hier the toast of the turkeys, in willekeurige volgorde.

Maar niet meer zonder Ron Perlman doen.

Maar nokken met die oorlogspropaganda.

Maar helemaal mee kappen.

Maar voorgoed vernietigen.

Maar uitroepen als nieuwe Mein Kampf.

Tom te A.

It was a slow year: maar 42 films dit jaar. Hoe meer films in de studio (voorheen meer tv) hoe minder films in de bioscoop denk ik. Mijn 5 sterren van 2019 in volgorde van kijken:

Het leuke van animatie is dat je karakters uitgesproken mimiek kunt geven. Bij deze versie is er juist voor gekozen om dat niet te doen om het er ‘realistisch’ uit te laten zien…terwijl ze wel engels spreken. Dit maakt het gewoon heel erg raar.

Robert te T. in C.

Had meer willen zien behalve Jumanji's en Avengers, maar ja. Kids..

Misschien wat teveel gehyped, maar sterk geschoten en mooi balancerend tussen drie genres.

Voor een paar bizar mooie scenes

In deze schreeuwerige en zero-sum wereld van vandaag een mooi tegengeluid over gemeenschapszin, medeleven en vriendschap.

Romcom andersom. Vergeef me maar ik vond hem erg vermakelijk.

Was het maar de endgame

Will en Tommy Lee had ik ook niet meer hoeven terugzien voor MIB4 maar dit was echt inspiratieloos.

Marlous te A.

Elk jaar denk ik toch dat ik goed mn best heb gedaan, maar al scrollend door álle films die vorig jaar zijn uitgekomen, besef ik opnieuw dat ik er toch weinig van gebakken heb. Maar weet van de wél bezochte films toch wel een lijstje te flansen.

Ongelofelijk indrukwekkend ooggetuige verslag van het werk van een Syrisch artsenteam in hun dagelijkse strijd om mensenlevens te redden in hun ondergrondse ziekenhuis in de meest gebombardeerde stad van t land. Daar word je stil en nederig van. Dit zijn echte helden. Zou verplichte kost moeten zijn voor een ieder die t woord "gelukzoekers" ooit over zn lippen heeft gekregen...

Bizar hoe dit verhaal (true story!) zich ontvouwt! Van verbazing naar verbazing naar vrijwel afgrijzen over hoe er met levens gespeeld kan worden. Vooral de klinkende champagne scene is te bizar voor woorden. Onverantwoord experimenteren met levens.

Ik vond 'm gewoon te gek.

Rauw, puur en zonder opsmuk recht in je smoel.

Je moet er niet aan denken dit zelf te doen. Extra petje voor de crew die dus ook gewoon aan deze wand moeten hangen...

Het is geen flop, maar wel weer eentje in de categorie 'waar heb ik nou naar zitten kijken':

Een grote trip-gone-wrong. Watching 24people in one building loosing their minds. Bizar goed op de huid gefilmde weirde trip, met ondersteboven camerastandpunten, waarvan je zeker even een uurtje van moet bijkomen. De dansscenes zijn full-on in your face. En dat zonder script..

Bollers te A.

Top
• Ivan’s Childhood    (Andrei Tarkovsky, 1962)

Een film over een jongetje van twaalf die zijn hele familie verloren heeft in de tweede wereldoorlog en nu meevecht aan het front omdat er niks anders meer voor hem is. Prachtige film over WOII vanuit Russisch perspectief en hoe jong en oud te lijden hadden aan het oostfront.

De Joker trok een ander jasje aan zo zonder Batman, maar dat pakte buitengewoon goed uit. Wie had ooit gedacht dat je sympathie voor the Joker zou krijgen? Een buitengewone acteerprestatie van een buitengewoon acteur.

Banderas speelt de rol van Salvador Mallo, een regisseur in de nadagen van zijn carrière die met gezondheidsklachten kampt en veel pijn heeft. Hij heeft ineens tijd om veel na te denken over het verleden. Hij ontmoet oude geliefden en oude vrienden. En hij raakt verslaafd aan het roken van heroïne. Het is heerlijk rond te hangen met Banderas in deze prachtige film.

Een ontroerend portret over het leven van Elsie die in de brugklas zit met alle social media die daarbij komt kijken. Ze woont alleen met haar vader omdat moeder is overleden. Elsie is vooral met leeftijdsgenoten, social media en vloggen bezig en niet met vader. Totdat ze een inzinking krijgt en beseft dat de liefde die ze zoekt gewoon bij haar in huis aanwezig is. Een authentieke en ontroerende film.

Dat Gaspar Noe zieke films maakt weet ik sinds Irreversible maar al te goed. Toen ik de recensie voor Climax las wist ik meteen dat dit weer een rollercoaster van narigheid zou gaan worden. We krijgen in de film te maken met een groep dansers en danseressen die na een repetitie compleet de pan uit flippen wanneer er stiekem lsd in de sangria is gestopt. Een rollercoaster werd het weer, met een publiek dat na afloop verbijsterd en naar adem happend achterbleef. Nobody makes movies like Gaspar Noe.

Heerlijke docu over één van de beste voetballers aller tijden gedurende zijn speeljaren bij Napoli en zijn connecties met de Gomorra. Met de tofste intro van een docu die ik ooit zag.

Originele film over klasseverschillen in de maatschappij. Volgens velen de beste film van 2019. I didn't find it to be that exactly. Maar wel goed.

Film over een jurk die haar eigenaresse(n) terroriseert. Een aparte kijkervaring to say the least. Bij regisseur Peter Strickland willen mensen zijn films graag in een hokje kunnen plaatsen. De een zegt dat hij zijn inspiratie uit de Italiaanse Giallo heeft, de ander vindt het weer op David Lynch lijken. De raakvlakken zijn duidelijk, maar Strickland zelf wil liever niet in een hokje geplaatst worden.

Een van de hoogtepunten van vorig jaar was mijn bezoek aan Pim de la Parra in Suriname. Drie uur lang bij de man thuis in Paramaribo gezeten om hem te interviewen. Later dat jaar was in Eye een retrospectief van De la Parra te zien. Obsessions heb ik op het grote doek kunnen bewonderen. Zijn eerste lange speelfilm van het genre sex and psycho, suspense, mystery and thriller.

De film waar Michael Mann het liever niet meer over heeft draaide in Eye op 16 mm. Unheimisch filmpje over Nazi's die in Roemenië een Fort bezetten maar niet weten dat een nog erger kwaad zich er binnenin bevindt. Met een waanzinnige Tangerine Dream score.