Beste lezer,
Dit is 2015, waarin niet meer onder ons:
| Ω James Horner | [M] Aliens | Glory | A Beautiful Mind |
| Ω Haskell Wexler | [C] Who's Afraid of Virginia Woolf? | Faces | Medium Cool | The Conversation |
| Ω Wes Craven | [R] A Nightmare on Elm Street | Red Eye |
| Ω Robert Loggia | [A] Scarface | Big | Lost Highway |
| Ω Omar Sharif | [A] Lawrence of Arabia | Doctor Zhivago |
| Ω Ellen Vogel | [A] Makkers, staakt uw wild geraas | De Ontdekking van de Hemel |
| Ω Gunnar Hanson | [A] The Texas Chain Saw Massacre |
| Ω Christopher Lee | [A] Dracula | The Man with the Golden Gun | The Lord of the Rings |
| Ω Leonard Nimoy | [A] Invasion of the Body Snatchers (1978) | Star Trek: The Wrath of Khan |
| Ω Anita Ekberg | [A] La Dolce Vita |
For Your Eyes Only LEZERS TOP 2015
|
Zonder twijfel een van de beste actiefilms ooit gemaakt.
Meesterwerk en dit jaar was hij in de bioscoop. Niet op silverscreen gezien, maar wel een mooie aanleiding om hem in m'n lijstje te zetten.
In de traditie van lowbudget horrorfilms met ijzersterk script. Over de langzaam naderende dood.
- All these facts and opinions look the same. I can't tell them apart.
- Happens all the time. Don't worry about it.
Wat je met een klein budget al niet kan bereiken met een sterk script en goede cast.
Poeh, wat extreem pijnlijk en subtiel verteld.
Meer fascinerend dan eng.
De gedeeltelijke ontleding van een beschadigde familie.
Over oud zijn
Een 'mens vs A.I.' rolprent die je steeds op het verkeerde been zet.
Dit gaat helemaal nergens over. Ik heb het idee dat het Filmfonds ieder halfbakken plan van de 'Van Warmerdammetjes' blind financiert.
Aan Johnny D ligt het zeker niet, maar ik weet nu nog steeds niks over wat er in James 'Whitey' Bulger omging.
De heerlijke drumsoundtrack, Cassavettes-achtige regie en de illusie van één langgerekte take zorgen voor energie en zuigen je het verhaal in. Het draait om theater, acteren en roem. Maar vooral over de universele vraag; waar doen we het eigenlijk allemaal voor?
In een wereld los van onze media-succescultuur grabbelt de kleine man zich een weg uit de eenzaamheid. Glorieus gekke film met ijzersterke beelden en gortdroge humor.
Net als in Birdman zorgt de single take opzet voor een hyper intense kijkervaring op zoek naar een sprankje leven en verlossing in een ontmenselijkt vernietigingskamp. Dat heeft in fictie zelden zo confronterend gevoeld.
Misschien zijn vrouwenrechten de enige hoop op vrede in het Midden-Oosten. Dus het doet me goed deze vampiere met Iraanse roots op oorlogspad te zien. Jaren vijftig nostalgia voert soms de boventoon en dat smaakt buitengewoon lekker.
Pixar droomt het engeltje en duiveltje op de schouder zo ver mogelijk door. Als altijd weten ze je te raken met een effectief uitgewerkt klein verhaal. Enige minpuntje is dat de controlekamer, waar we veel tijd doorbrengen, vrij klinisch blijft.
Superieure actiefilm die het ondanks alle bravoure en kinetische energie aflegt tegen het origineel uit 1979. Daarvoor wordt er te weinig geďnvesteerd in de band tussen kijker en Max.
Goede bedoelingen daar koopt Charlie weinig voor. Zijn opgeruimde karakter houdt hem overeind wanneer zijn eenvoudige levensstijl bedreigd wordt. Het tragische verhaal wordt volledig gedragen door het charisma van veteraan David Gulpilil, die dankzij De Heer nog één keer kan schitteren.
Een sociale drenkeling in Zuid Limburg klampt zich wanhopig vast aan zijn oude krakende groef. Maakt hij nog goed wat onherstelbaar fout lijkt? Gluckauf geeft een somberstemmend antwoord waarbij de uiteindelijke catharsis niet meer als beloning voelt.
Aangrijpend om twee mensen zo te zien stranden in een jarenlang huwelijk. Hoe kwetsbaar is ons vertrouwen en hoe gevaarlijk zijn onderstromen die zo lang onzichtbaar kunnen blijven?
In het historische stadje, in staat van beleg onder Islamitisch fundamentalisten, corrumpeert de onschuld al snel. Onze sombere gedachten worden verlicht door de humor, mooie beeldcomposities en prikkelend verzet in de vorm van een potje voetbal zonder bal.
Eindelijk wordt onthuld welke duistere organisatie 007 al drie films lang het leven zuur maakt. Het blijkt een sinister team van scenarioschrijvers dat de Bond-franchise met iedere film verder in het moeras doet zinken. Voor de derde keer op rij lukt het niet om de eenzaam flakkerende Casino Royale toorts over te dragen. Het overkoepelende SPECTRE verhaal is een totale fiasco geworden en het extreem luie scenario is wederom een belediging voor de kijker en fan. Bond-films hebben niet veel logica nodig, maar wel bravoure en een emotionele connectie. Dat laatste ontbreekt volledig net als een interessant verhaal. Zonder contact tussen de personages maak je die ook niet met de kijker.
In Oekraďns doveninstituut wordt ogenschijnlijk de keiharde maatschappij erbuiten gespiegeld. Het originele maar grimmige verhaal laat je desondanks een beetje koud.
De vele bijrollen komen niet tot hun recht in dit meanderende verhaal dat dicht tegen The Big Lebowski aan leunt. Het komt daar echter nooit bij in de buurt. Misschien omdat het wel te dicht bij het boek blijft om het als film echt interessant te maken.