Beste lezer,
Dit is 2014, waarin niet meer onder ons:
| Ω H.R. Giger | [D] Alien |
| Ω Gordon Willis | [C] Klute | The Godfather | The Parallax View | All the President's Men | Annie Hall | Manhattan |
| Ω Mike Nichols | [R] Who's Afraid of Virginia Woolf? | The Graduate | Catch-22 | Carnal Knowledge | Working Girl | Closer | Charlie Wilson's War |
| Ω Alain Resnais | [R] Hiroshima mon amour | L'année dernière à Marienbad |
| Ω Miklós Jancsó | [R] The Round-Up | The Red and The White |
| Ω George Sluizer | [R] Spoorloos |
| Ω Richard Attenborough | [A,R] Brighton Rock | Gandhi | Jurassic Park |
| Ω Philip Seymour Hoffman | [A] Boogie Nights | Happiness | Magnolia | 25th Hour | Capote | Charlie Wilson's War | Synecdoche, New York | Mary and Max |
| Ω Robin Williams | [A] The World according to Garp | Good Morning, Vietnam | Dead Poets Society | The Fisher King | One Hour Photo | Insomnia |
| Ω Lauren Bacall | [A] Key Largo | The Big Sleep |
| Ω Bob Hoskins | [A] The Long Good Friday | Who framed Roger Rabbit | Felicia's Journey |
| Ω Richard Kiel | [A] The Spy Who Loved Me | Pale Rider |
| Ω Eli Wallach | [A] The Magnificent Seven | Il buono, il brutto, il cattivo | The Deep | The Godfather: Part III | The Ghost Writer |
For Your Eyes Only LEZERS TOP 2014
|
Elk jaar is er wel een zo'n film waar je ademloos naar zit te kijkend. Snoeihard, compromisloos, felrealistisch en fascinerend.
Als een vrij man tot slaaf wordt gemaakt voel je extra goed het onrecht en kwaad achter het systeem. Het verhaal is gebaseerd op het boek van de man in kwestie, dus zeer waarheidsgetrouw.
Een cast van 1: Robert Redford op een bootje. Je denkt dat het niet erg spannend kan worden, maar niks is minder waar.
Een cast van 1: Tom Hardy in een auto. Je denkt dat het niet erg spannend kan worden, maar niks is minder waar.
Iemand ophemelen die net is overleden is altijd verdacht, maar hij fascineerde me hierin als nooit tevoren. Philip Seymour Hoffman stierf op de top van zijn kunnen.
De kracht zit hem met name in de onvoorspelbaarheid van het verhaal en de acteerprestatie van veteraan Bruce Dern (de papa van Laura).
Origineel? Zeker. Diepzinnig? Check. Maar totaal onbegrijpelijk voor een argeloze filmkijker zonder voorkennis. Een modern schilderij zonder audiotour.
Brits onderklasse drama van het meest snijdende soort, maar niet iets dat we niet al vaker hebben gezien.
Sci-fi met originele invalshoek die over grenzen van de logica heen gaat, maar toch vermakelijk genoeg als je niet te diep nadenkt.
Weer een superhelden film (zucht), maar deze redt het doordat het zichzelf niet erg serieus neemt en door de mooi gearrangeerde jaren '80 soundtrack.
Typisch gevalletje van style over substance. Mooie plaatjes, verder doodse stilte.. ze hebben niet eens de moeite genomen er nog iets van te maken.
Begint spannend en fris, maar wordt steeds ongeloofwaardiger totdat het zichzelf compleet belachelijk maakt.
Het is altijd gevaarlijk om de verfilming te kijken van een boek waar je iets mee hebt dus misschien is dit flop-oordeel te zwaar, maar ik had op veel meer gehoopt.
It always seems to be right now. Linklater en zijn acteurs smeren met ogenschijnlijk gemak een productieperiode van twaalf jaar uit over drie voorbij vliegende uren. Als afgekloven thema mag de betekenis van het leven weer even sprankelen.
Een oogstrelende film in prachtig zwart en wit. De gedoseerde humor contrasteert met de dramatische vertelling over een jonge kloosterlinge die vóór haar definitieve gelofte haar eigen geschiedenis onderzoekt.
Met niet meer dan een veld in Engeland als decor maken cult-regisseur Ben Wheatley's fascinatie voor het occulte, het bizarre en het geweldadige en zijn acteurs deze overtuigende gekte tot een bijzondere ervaring.
Ondanks een aantal losse eindjes zuigt acteur Gyllenhaal je gulzig het nachtelijk Los Angeles in. De fanatieke reporter vibreert Paul Schrader-achtige spanning die met vileine humor wordt gepareerd door de scherpe monologen.
De vierde speelfilm van Jonze in vijftien jaar vertelt een verhaal over liefde, herinneringen en relaties in de 21e eeuw. Het prettig bedeesde tempo en de mooie vormgeving ondersteunen de vragen over kunstmatige intelligentie. Het voelt tegelijk speels, stroperig, genant en geloofwaardig.
Cerebraal portret van een schrijver ver over zijn hoogtepunt. In het pittoreske Kappadocië bestiert hij zijn naasten bestaande uit zijn idealistische vrouw, cynische zus, armlastige huurders en oude vrienden. Drie uur lang vertelt iedereen elkaar de waarheid. Grimmig maar intrigerend.
Scorsese grijpt je al jaren niet meer bij de strot maar kan wel een vermakelijk verhaal vertellen. Wall Street boef Jordan Belfort wordt niet bepaald gespaard. Maar door drie uur lang geen aandacht aan de slachtoffers te geven, komt hij eerder exentriek glamorous over dan crimineel.
Er is geen gerechtigheid dus moet er wel een God bestaan die ons dat allemaal aandoet. De Russische Kolya dreigt huis en haard te verliezen aan de corrupte machthebbers. Ondanks de humor en vele liters wodka kan dat alleen maar slecht aflopen.
Jammer genoeg geen groot succes maar deze horror met klein budget is uit goede Nederlandse heidegrond getrokken. Niet per se heel erg eng maar de kracht zit hem in de goed gedoseerde humor, puntige dialogen en gedegen acteerwerk. Mag ik het zeggen? On-Nederlands goed.
Omdat de Dardennes nooit echt uitleggen waarom hun karakters zo in de knoop zitten, neigt hun versie van sociaal realisme vaak naar melodrama. Maar door de pogingen van hoofdpersonage Sandra (Marion Cotillard) om haar ontslag te voorkomen zo klein mogelijk te houden, wordt het nooit plat.
Hoeveel holle bravoere en bezwete spiermassa’s kan een mens gedurende twee uur in een bioscoopstoel verstouwen? Het vervolg op 300 gaat ver over die grens. De geslaagde styling is een herhaling van het eerste deel. Ook Eva Green kan het voor mij niet meer redden.
Deze kruising van Armageddon en Gravity komt nooit tot leven. Onder invloed van regisseur Nolan's gebruikelijke fixatie met pseudo-wetenschap en quasi-filosofie wordt de kijker vergast op meer plot-holes dan er dimensies in een zwart gat passen. De dialogen moeten dat verhullen en verworden tot prekerige subtekst-bijlagen waar McConaughey zich drie uur lang doorheen probeert te prevelen. Melodrama van een regisseur die in de overschatting van zijn fans is gaan geloven.
Eigenlijk geen echte flop maar wel een tegenvaller na de grappige reboot: 21 Jump Street. Dat slaagde er heel goed in zichzelf niet serieus te nemen. De leukste grap in 22 is de parrallel van de nieuwe opdracht van de twee stuntels met het maken van een film-sequel.
Confronterend.
Dromend.
Openbarend.
Overdonderend.
Vernederend.
Benauwend.
Gekmakend.
Beschadigend.
Hartverscheurend.
Ledigend.