For Your Eyes Only part XCV

It's just a noisy hall where there's a nightly brawl...and All That Jazz



Chicago

Uit: 2002, USA
Regie: Rob Marshall
Met: Renee Zellweger, Catherine Zeta-Jones, Richard Gere, Queen Latifah, Lucy Liu, John C. Reilly,

Synopsis: Chicago 1920. Velma Kelly (Zeta-Jones) en Roxie Hart (Zellweger) zijn twee danseressen die beiden in de gevangenis belanden vanwege de moord op een minnaar. Gedurende hun processen doen ze er alles aan om beroemd te worden en te blijven. Er ontstaat een hevige strijd om de aandacht van de pers en om die van hun gezamenlijke advocaat Billy Flynn (Gere).



VW

Dit is typisch zo’n film die in Nederland veel harten koud zal laten. Maar waarom het in de VS nou wel een groot succes is, is mij echter een raadsel. De Amerikanen hebben natuurlijk een grotere traditie met musical dan de Nederlanders. Het verhaal van het kleine boefje dat vecht tegen het systeem en het uiteindelijk naar haar hand weet te zetten, spreekt ook meer tot de gemiddelde Amerikaan. Maar met een enkele, bekend zang en dansnummer en een cast die in het rechterrijtje van de eredivisie thuishoort heb je toch nog geen grote hit? Desondanks was Chicago de grote winnaar bij de Oscars van 2003.


Nu dwingt de drieëndertig jarige, zwangere Zeta-Jones wel respect af met haar onvermoede dans en zangtalent, dat ze overigens al op jonge leeftijd kweekte met optredens in allerlei musicals. Net als tegenspeelster Zellweger (ook 33) zingt ze zuiver en zijn haar danspassen verzorgd en energiek. Zelf bepaalde ze dat haar Velma Kelly een kort kapsel moest krijgen zodat iedereen duidelijk zou kunnen zien dat zij het is en niet een bodydouble. Maar Zellweger heeft het meest moeten afzien want zij had voor deze film nog nooit professioneel gezongen of gedanst en heeft dus zware training ondergaan. Sinds Bridget Jones weten we hoever zij bereid is te gaan voor een rol. Nu bij de afgelopen Oscars was te zien dat voor de rol van Roxie Hart zij werkelijk elk overbodig grammetje weer uit haar lichaam had getraind. De twee mannelijke hoofdrolspelers, Richard Gere als snelle advocaat en John C. Reilly als trouwe lobbes van een echtgenoot, daarentegen faalden om op mij indruk achter te laten.


De goede choreografie en het handige motagewerk, dat moeiteloos snijdt tussen de realiteit en de droomwereld waarin Roxie op het podium haar avonturen in het echte leven verbeeldt, stralen voornamelijk slimheid uit. Er zijn wel uitzonderingen zoals het poppenspel nummer waarin advocaat Billy Flynn zangeresje Roxie als een buikspreker op de knie heeft en vervolgens ook alle journalisten als poppen met touwtjes bespeeld. Dat is een moment waarop je even verrast wordt. Verder blijft het geheel vrij tam, zeker wanneer je een voorkeur hebt voor wat gewaagdere, extravagante films als Moulin Rouge en Hedwig and the Angry Inch. Natuurlijk is het wel een indrukwekkend debuut van choreograaf Rob Marshall maar een meeslepende film is het niet geworden.


VW geeft ** ½



jouw mening



Gezien: 23-03-2003



Home