Uit: 2002, USA
Regie: Doug Liman
Cast: Matt Damon, Franka Potente, Brian Cox, Julia Stiles, Chris Cooper
Synopsis: Geheim agent Jason Bourne wordt bewusteloos uit de zee
gevist door een passerende visserboot. Lijdend aan totaal geheugen
verlies gaat hij op zoek naar zijn identiteit aan de hand van een
onderhuids geïmplanteerde code. Op deze zoektocht dwars door
Europa ontdekt zijn speciale skills voor het uitschakelen van mensen
en under cover operaties. Tegelijk wordt er jacht op hem gemaakt
door zijn voormalig werkgever. Stukje bij beetje ontrafelt het complot
waarin Bourne lijdend voorwerp is geworden.
Matt Damon zou in ‘The Bourne Identity’ zijn oude vriend Ben Affleck (die zelf aan de weg timmerde met ‘Pearl Harbor’ en ‘The Sum of All Fears’) voorbij streven als actieheld materiaal. Matt doet het dan ook niet gek als de met geheugen verlies geplaagde geheim agent Bourne. Tegenspeelster of eigenlijk de rol van Franka Potente (Lola Rennt) stelt echter teleur. Ze weet zich geen raad als zigeunerin Maria die per ongeluk in Bourne’s vlucht naar de vrijheid betrokken raakt. Omdat Bourne een speciaal getrainde moordmachine blijkt, moet Potente continu verbaasd en verschrikt kijken en dat houdt niemand twee uur lang vol.
The Bourne Identity kent weinig verrassingen of smakelijke scènes. De vechtscènes zijn zo nu en dan ronduit bot (zoals het finale gevecht in het trappenhuis) zonder dat we daarvoor extra spanning terug krijgen. De achtervolging in de mini doet ook obligaat aan. Misschien wel erger is de manier waarop het hoofdkwartier van Bourne’s unit wordt neergezet. Typische computergeeks beschikken met een paar drukken op de knop over elke gewenste informatie. Ondertussen ijsbeert een briesende baas druk voor een electronische landkaart langs. Hij blaft natuurlijk zijn frustraties eruit wanneer ‘loose cannon’ Bourne daar weer niet op te vinden is. Ik kan me niet heugen dat ik ooit meer HQ clichés zag in één shot.
Regisseur Doug Liman van de sympathieke en hippe films ‘Swingers’ en ‘Go’ hoeft met deze standaard Hollywood productie niets te bewijzen. Zo werkt het nu een maal. Getalenteerde ‘cult’ regisseurs worden door de grote jongens ingehuurd om hun ‘imaginary- chalanged’ blockbusters nog een beetje swing te geven. In ruil is er dan vaak weer wat ruimte om daarna een meer persoonlijke film te schieten. Helaas toont Liman nog niet het talent om zo’n publieksfilm naar een hoger plan te tillen. De productie kwaliteit is aanwezig maar het lot van de hoofdpersonen laat je aan het eind van de film simpelweg koud.
Beste lezer,
het is nog geen half november en er zijn al weer drie films besproken.
Ik hoor de holigans onder jullie nu al roepen: "Tien, Tien, Tien...". Het
feit is dat ik nog wat op de plank had liggen van een vakantie in
Ierland waar ze toch een maand of twee voorlopen in releases. Deze
twee thrillers wilde ik je niet onthouden zodat je toch weloverwogen
kan kiezen voor ‘Insomnia’ zoals uit de volgende For Your Eyes Only
zal blijken. Frappant is ook de complete inwisselbaarheid van de
taglines van de twee films. Je weet waar je de goede oplossing heen
kan sturen…