Uit: 1999, USA
Regie: Steve Miner
Met: Bill Pullman, Bridget Fonda, Brendan Gleeson
Utrecht, 30 januari 2000. Na een dagje Rotterdam Film Festival, valt het weer zwaar dat alle bioscopen in grote mate gedomineerd worden door dit soort tijd- en geldverspilling. Hoewel, ik mag niet te hard klagen. Filmhuis 't Hoogt zorgt er toch maar voor dat bijna iedere week wel weer een interessante film in roulatie komt.
In anticipatie op de ellende die komen ging, hadden we ons vooraf al vorstelijk aan het blonde vocht gelaafd. Dat dit geheel terecht was bleek uit het niemendalletje dat ons hierna werd voorgeschoteld. Bill Pullman is met zijn interpretatie van zijn rol schatplichtig aan de 'houten-klaas-school-of-acting' van Terence Knox*). Hij speelt de koddige dorpssheriff met verborgen heldenmoed. Bridget Fonda speelt het grietje, de wetenschapper, het stadsmens en de love-intrest. Zoveel clichés in één rol dat is teveel gevraagd. Fonda heeft geen kaas gegeten van het nobele vak der screamers, dat menig horrorfilm voorziet van onbekommerd, blond schreeuwwerk. Dat siert haar en verpest de film, alhoewel die toch al niet te redden was. Bill en Bridget spelen hun opposites-attract als twee tieners repeterend voor het slottoneelstuk van hun zomerkamp. Daarbij komt de ontstellend lage bodycount. Hoewel de splatter elementen die erin zaten er wel leuk uitzagen.
Het is een film van niets. Hoewel er, proefondervindelijk, nog best wel wat valt te lachen met de juiste hoeveelheid bier achter de kiezen.
*) Terence Knox maakte furore in de serie Tour of Duty als de ervaren, koelbloedige, no-nonsense sergeant die zijn jongens door de hel van Vietnam sleept. De filmcarrière van Knox was een hopeloze mislukking. Waarschijnlijk door een totaal gebrek aan film-uitstraling.
Ik ga je meenemen op een reis. Doe je ogen dicht en ik ga je terugbrengen naar je achtste
levensjaar. Ik tel tot drie. 1, je vindt tekenfilms niet meer zo spannend als altijd, ze zijn een
beetje kinderachtig aan het worden.
2, je mag van je moeder geen enge films met gigantische
monsters zien omdat dat slecht voor je is.
3, je wil maar een ding en dat is die enge films
kijken, terwijl je verdomd goed weet dat dit je minimaal een paar nachten slaap gaat kosten.
Hier begint het allemaal mee, folks. Dit is de oerreden om films te gaan kijken. Cinema in de vorm die je als eerste leert waarderen. Daarom begrijp ik nooit zo goed waarom sommige mensen hier op neerkijken. Lees de recencies van mensen als Peter van Bueren over deze film en de minachting druipt er vanaf. Zijn deze mensen nooit jong geweest?
Welnu, het gaat hier dus om Lake Placid. VW en ik bestellen een pijpje pils en zien de opening credits voorbij rollen.Het begint allemaal goed. Ik zie de naam Stan Winston langskomen. Dit is de man die ooit met twee oscars mocht zwaaien ten tijde van Terminator 2 en verder bij zo'n beetje elke belangrijke monsterfilm van de jaren 80 en 90 verantwoordelijk is voor de effecten (inclusief Aliens). Zonder meer een genie. Daarna knallen we er lekker in met een duiker die in twee stukken wordt gehapt. En dan...Ehhh, eigenlijk gebeurt er dan niet zoveel meer. Er blijkt een gigantische krokodil in het Lake Placid rond te zwemmen. Big deal. Verder lopen er nog wat acteurs van naam te nietsen, maar ze hebben ongetwijfeld veel lol gehad op de set en hadden het geld hard nodig.