Uit: 1999, VS
Regie: Sam Mendes
Met: Kevin Spacey, Annette Bening, Thora Birch, Wes Bentley, Mena Suvari, Chris Cooper, Peter Gallagher
De Indie (Independent Movie) zit in de lift. Al een aantal jaar. Wat trekt al die bezoekers? - Zeker die films die handelen over verknipte families. Families met een geheim, bevolkt door ego-manische, antisociale en eenzame types. Daar herkennen we ons tenslotte allemaal in. De haat\liefde verhouding is een onuitputtelijke bron voor zeer dramatische of vaak komische plots. (Festen, Les Conveyeurs Attendent, Hapiness e.d.)
Er zijn dus genoeg maatschappij-kritische zwarte komedies of drama's die ook met succes in de bios draaien. Is American Beauty, ook in dat hokje geplaatst, dan nog wel bijzonder? - Ik vind van wel. Op de eerste plaats is dit een product van Dreamworks SKG. Die initialen staan voor Spielberg, Katzenberg en Geffen. Zij hebben samen de droom een super-entertainment studio te zijn. Met andere woorden, box-office, kassa en Tjing-Tjing. En ik denk samen met SK en G dat American Beauty een behoorlijke mainstream klapper gaat worden of is. Met zoveel gevloek en zoveel (zelf)spot richting het Amerikaanse volk toch een succes in Amerikaanse bioscopen, daar heb ik bewondering voor.
Het duurde eventjes maar na een minuut of 20 had de film van regisseur Sam Mendes (Engels theater-regisseur) mij bij de kladden. Net als de rest van de zaal die uitgelaten op de grappen reageerde, op de juiste momenten. Die humoristische momenten werden gedragen door een geweldige Kevin Spacey. Hij steelt de show met zijn, nog niet eerder getoonde, komische talent. Hij doet denken aan Jack Lemmon in zijn beste dagen. Niet alleen lijkt Spacey qua uiterlijk een beetje op die grote komiek ook zijn mimiek en komische uitstraling komen dicht in de buurt bij die van Lemmon. Lemmon kon ook zo bijzonder goed overweg met de rol van de 'schlemiel die aan 't langste eind trekt'. Spacey heeft aan Annette Bening, die zijn egoïstische, opgefokte en soms hysterische vrouw speelt, een perfecte tegenspeelster. Maar ook de rest van de acteurs doen een behoorlijke duit in het zakje.
Naast humor wordt de film overheerst door het thema: 'De eenzaamheid van de mens'. Ditzelfde thema kennen we natuurlijk goed van de Aziatische of Japanse cinema. Daarom is het leuk andere Aziatisch/Japanse invloeden te herkennen in de film. De mise-en-scène (met symmetrische, soms steriele maar nooit onwerkelijke vertrekken) de cameravoering en de soundtrack hadden, wat mij betreft, een licht oriëntaals karakter. De dramatische eenzaamheids-thematiek krijgt voldoende ruimte. Dat is iets wat ik mis aan films als Serial Mom dat door alleen te persifleren zich niet kwetsbaar genoeg op stelt om echt iets te vertellen te hebben.
Mendes geeft ons dus wel een boodschap mee. Het leven van Lester Burnham's (Spacey) dochter Jane (Thora Birch) wordt beheerst door lelijkheid. De mensen in haar sociale omgeving hebben lelijke karakters, haar moeder houdt van lelijke muziek en stopwoordje van Jane is gross. Geen wonder dat zij zichzelf ook lelijk vindt. Maar dan arriveert er een nieuwe, wat vreemde buurjongen. Hij laat haar zien dat alles op aard schoonheid bezit alleen moet je er wel open voor staan. Wanneer je dit is gelukt kun je ook de schoonheid in jezelf ontdekken. De boodschap van American Beauty mag dan niet bijster origineel zijn en bij tijd en wijlen ook niet heel erg krachtig, alle personages laten zich van hun meest kwetsbare kant zien. Ondanks de macabere toon toch een feel-good movie. Het bioscoop-succes zij van harte gegund.
Beste lezer,
Na een behoorlijke reeks van 10 opeenvolgende donderdagen samen naar de film, is deze
traditie afgelopen donderdag op brute wijze doorbroken. Het kon niet uitblijven, één van ons
moest verzaken. Aangezien regel twee van onze filmclub; 'Indien gij verzaakt, regelt gij, ter
compensatie, een bloedmooie date voor uw filmpartner' (regel één van de filmclub; 'Gij zult op
donderdag niet verzaken') ook aan de laars werd gelapt, heb ik mijn bloedeigen zus, Marlous,
kunnen charteren om me te vergezellen. Na weer eens tegen een uitverkocht Sixth Sense (nu
een uur van te voren) te zijn aangelopen, viel de keus op American Beauty.