Uit: 2001, Frankrijk
Regisseur: Jean-Pierre Jeunet
Cast: Audrey Tautou, Mathieu Kassovitz, Rufus
Cinematography: Bruno Delbonnel
Synopsis: Amélie Poulain werkt als een serveerster in een café in de wijk Montmartre te Parijs. Op een dag besluit ze het leven van een aantal mensen in haar omgeving drastisch ten goede te veranderen. Daarbij is het van belang dat de kleine wijzigingen die ze in hun levens aanbrengt niet op haar terug te voeren zijn.
Amélie Poulain is een rol van de ontwapenende actrice Audrey Tautou, die ons vanaf menig poster schalks toelacht. Zij is voor een groot deel verantwoordelijk voor de Franse Amélie gekte die is uitgebroken naar aanleiding van de uitbreng van de film. In Frankrijk zijn al meer dan 8 miljoen kaartjes verkocht en zelfs president Chirac en minister Jospin hebben hun goedkeuring uitgesproken. Le fabuleux destin is zo’n film waar de mensheid met smart op zit te wachten. Het is een filmsprookje, waarin Amélie ons tracteert op een maakbare samenleving.
Toch is het succes niet alleen te danken aan de, sterk op Audrey Hepburn gelijkende, hoofdrolspeelster. Ook het unieke visuele meesterschap van Jean-Pierre Jeunet (regisseur van onder andere Alien 4 en Delicatessen) doet een duit in het zakje. In de overdonderende eerste minuten vindt de introductie van de hoofdpersonen plaats door ons hun kleine, schijnbaar onbeduidende eigenaardigheden te tonen. De wijk Montmartre wordt afgeschilderd als een kermisattractie vol met vreemde, maar vooral kleurrijke personages. Het is een niet bestaand Parijs dat alleen in het hoofd van de idealistische Amélie bestaat, maar het is wel een heerlijke plek om te bezoeken. De zuurstokkleurtjes spatten van het doek en het wekt dan ook nauwelijks verbazing dat een sleutelrol in het verhaal is weggelegd voor een van Rien Poortvliets tuinkabouters.
VW
Er was in 2001 weinig echte romantiek en nostalgie in de bioscopen maar met deze film maakt Jeunet op de valreep veel goed. Wanneer je van zijn werk houdt, bizarre karakters felle kleuren en onorthodox camerawerk, is dit een niet te missen film. Maar zelfs wanneer ‘Delicatessen’ je te absurd en ‘City of the lost children’ je te speels was, is er een grote kans dat je als een blok valt voor Amelie. Het voor Jeunet karakteristieke fantastische element wordt beperkt tot enkele geanimeerde beeldjes en schilderijen. En het verhaal, hoe naïef of romantisch het mag voorkomen, is een verademing in haar eenvoud. Wanneer Amelie op een dag opstaat, beseft ze dat haar bestaan zin heeft wanneer zij andermans problemen oplost.
De amusante introductie van de film toont de kille jeugd van Amelie. We zien van de mensen in haar omgeving wat ze heimelijk leuk en niet leuk vinden, begeleid door een droge commentaarstem. Zo vindt de één het leuk om met een lepeltje de korst van een gebakje te verbrijzelen en haat de ander het om wakker te worden de slaaprimpels van het kussen in het gezicht. De rest van deze film drijft op de even herkenbare als maffe karakters. Zo wordt Amelie beschermengel van een verlegen loopjongen met een spraakgebrek en koppelt ze een ouwe vrijster met een klaploper. Haar vader begrijpt maar niet hoe het kan dat hij vakantiefoto’s uit de meest exotische plekken van zijn verdwenen tuinkabouter ontvangt. Een oude schilder, die elk jaar Renoirs ‘Het Boottochtje’ herschildert, zet Amelie echter aan het denken over zichzelf.
Het is niet erg dat de uiteindelijke boodschap weinig opzienbarend lijkt. Echte liefde bestaat voor ieder die zich daar maar voor openstelt. Na anderhalf uur het wonderlijke leven van de betoverende Amelie (Tautou) te hebben gevolgd, eindigt de film iets minder wonderbaarlijk je zou verwachten. Maar misschien is dit juist wel mooi. Dat gewone stervelingen af en toe ook eens mogen kijken met de bril van Jeunet naar de wereld om hen heen.
dearly beloved,
Als goedmakertje voor die knakenknokfilm waar we jullie de kerst mee instuurden in ieder geval een aanrader om het nieuwe jaar mee te beginnen. Al zullen jullie deze misschien al gezien hebben. In onze volgende mail zullen we uit de doeken doen wat de 10 beste films van het afgelopen jaar waren en de drie grootste stinkers.
De daarop volgende mail zal JULLIE TOP 2001 gepubliceerd worden. We roepen daarom, net als vorig jaar, al onze lezers op een top 5 (iets in die buurt) samen te stellen en de grootste teleurstellingen te beschrijven. Om je daarbij te helpen, onder de volgende URL is een lijst van alle films die het afgelopen jaar in de bios draaiden: http://www.volkskrant.nl/1009094427671.html
LePaulski, doe nog maar een rondje..