For Your Eyes Only part XLIII

Are You Ready For The Truth?


Unbreakable

Uit: 2000, USA
Regie: M. Night Shyamalan  (The Sixth Sense, The Village)
Met: Bruce Willis, Samuel L. Jackson, Robin Wright Penn




LePauslki

Na een ernstig treinongeluk met vele tientallen doden is er een man die al snel het ziekenhuis kan verlaten. Zonder ook maar een schrammetje. Na thuiskomst bljikt het huwelijk van Bruce  zijn beste tijd gehad te hebben, maar hij woont nog wel samen met zijn vrouw en zoontje. Totdat er een ontmoeting plaatsvindt met angry black man Samuel L. Jackson dat zijn bestaan overhoop zal gooien.


Unbreakable is een film met een hoog new age gehalte. Bruce Willis leert na zijn ongeluk langzaam maar zeker wie hij is en wat zijn sterke en zwakke kanten zijn. Maar meer nog leert hij wie hij kan gaan worden. En dat zien we uiteindelijk ook vorm krijgen in een langgerekte scene die begint op het treinstation, waarvandaan hij ooit zijn wonderlijke reis als enige overlevende is begonnen. Vreemd genoeg is het juist deze actiescene die niet werkt in een verhaal dat zich verder kenmerkt door een kalm, bijna meditatief tempo.


Wellicht ziet ieder jongetje op een zeker moment in zijn leven zijn vader als superheld. En het is alsof we dit verhaal gepresenteerd krijgen. Een beetje zoals een klasgenoot van het jongetje zegt: "Mijn vader is veel sterker dan jouw vader." Het is een originele invalshoek voor het maken van een film, die sowieso al veel punten op het onderdeel originaliteit scoort. Bijvoorbeeld door comic books serieus te nemen en daarmee de new age factor te compenseren en (als gevolg daarvan) een verrassend implausibel slotakkoord te presenteren.


LePaulski geeft **½



VW

Er schiet me maar bar weinig te binnen wanneer ik aan dit stukje wil beginnen. Gelukkig valt mijn oog op Easy Riders, Raging Bulls van Peter Biskind dat al weer een tijdje staat te verstoffen in mijn kast. Dit zeer leesbare boek, over het wel en wee in Hollywood tussen 1965 en 1980, is een aanrader voor iedereen die maar een beetje in film is geïnteresseerd. Het was de tijd waarin de regisseurs opeens de grootste sterren van de filmindustrie werden. Die mooie tijd ligt ver achter ons. Mensen gaan tegenwoordig naar de bioscoop voor namen als Julia Roberts, Will Smith of Harrison Ford. Regisseurs die op eigen naam grote zalen vullen, zijn op één hand te tellen. Steven Spielberg natuurlijk maar die stamt nou juist uit die gouden periode. En Quentin Tarantino zou ook een goed voorbeeld zijn wanneer hij nog films maakte. Maar voor de rest moeten we het doen met 'de makers van Men in Black/South Park/Dumb and Dumber/etc'.


Maar het grote publiek heeft weer eens een regisseur ontdekt. Ook al blijft hij dankzij zijn Indiaase naam nog even 'de regisseur van The Sixth Sense'. Het succes van M. Night Shyamalan doet denken aan de tijd waarover Biskind schrijft maar dan zonder de sappige schandalen. M. bezit wel niet de intellectuele arrogantie van Paul Schrader of Peter Bogdanovich, de brute power van Martin Scorsese, het megalomane zelfmedelijden van William Friedkin of de visuele flair van Francis Ford Coppola. Maar het is hem wel gelukt om van zijn derde film één van de grootste kassuccessen aller tijden te maken, door de critici geprezen om zijn vertelkracht en gelikte productie. Daarmee is het verband met Spielberg, die met zijn tweede film Jaws het woord boxoffice een nieuwe betekenis gaf, wel aannemelijk te maken. Niet toevallig dat Shyamalan nu films maakt in de Spielberg stal (Dreamworks). Maar hoe overtref je het succes van The Sixth Sense en ontwikkel je je stijl terwijl je in feite nog een beginnend filmmaker bent?


Het succes van Unbreakable handaaft Shyamalan's reputatie als Hollywood's wonderkind maar laat jammer genoeg maar weinig ontwikkeling zien. In het verhaal klinkt dezelfde spirituele toon als in TSS. Bruce Willis is weer met de regisseur in zee gegaan. Samen met Samuel L. Jackson vormt hij een adequate bodem voor een film die desondanks vlees nog vis wil worden. Alhoewel het personage van Willis een opmerkelijke verandering ondergaat (het concept 'antiheld' wordt opnieuw uitgevonden), wordt de karakterontwikkeling nergens interessant omdat de regisseur zo PC (politiek correct) mogelijk wil blijven. Aan de spirituele kant ontstijgt het nooit het niveau van de kinderlijke fantasie. Zo is Willis' achilleshiel (watervrees) er met de haren bijgesleept en zeer gemakzuchtig in het verhaal geplakt. Met name ook het slot is teleurstellend. Het mysterie wordt dan ontrafeld maar ondanks een aardige plottwist blijft het publiek met veel onbeantwoorde vragen zitten. Ontzettend sneu want het idee om de superheld uit de Amerikaanse comics in een realistische wereld te plaatsen is erg origineel. Shyamalan overweegt momenteel om de vierde Indiana Jones film te ontwikkelen en regisseren. Jurrasic Park IV en Jaws IV liggen ook nog in het verschiet. Maar hopelijk heeft Spielberg's protégé een waardiger carrière voor de boeg.


VW geeft **



jouw mening



Gezien: 18-02-2001

Hooggeëerd publiek,

Dit is niet de plaats om uitgebreid verslag te doen van het Internationaal Film Festival Rotterdam. Toch moet ik wel even melden dat VW & LePaulski er weer bij waren afgelopen weekend. Allebei weliswaar verschillende films gezien maar ik denk dat LePaulski datzelfde onbehaaglijke gevoel deelt dat mijn onderrug nu al een paar dagen teistert. Negen films lang in van die doorgezakte bioscoopstoelen zitten terwijl je probeert langs of over het hoofd van je voorbuurman heen te kijken, eist haar tol. Niettemin waren er weer genoeg (onverwachte) juweeltjes van over de hele wereld te zien. Net zoals er ook altijd genoeg slechte films draaien om je aan te ergeren. En viel vooral de afwezigheid van de Amerikaanse films (normaal goed vertegenwoordigd) op. Gelukkig lijkt het bezoekersaantal eindelijk te stabiliseren na een tiental jaar van fikse groei. Dit is ook niet zo gek want alle zalen zitten (vooral in het weekend) tot op de laatste stoel vol. Voor de Groningers, Rotterdammers en Maastrichtenaren onder jullie, pak nog snel een filmpje mee van het festival want het is weer een jaar wachten!

LePaulski, scheur die kaart maar in



Home