Uit: 2000, UK
Regie: Guy Ritchie
Met: Jason Statham, Alan Ford, Brad Pitt, Vinnie Jones, Benicio Del Toro, Dennis Farina
Het woord snatch heeft heel wat betekenissen. De eerste relevante betekenis is 'jatten'. Heel toepasselijk omdat deze Guy Ritchie film (Lock, Stock and two Smoking Barrels) weer kruimeldieverij als onderwerp heeft. Maar snatch betekent ook snauwen of bijten wat weer slaat op al het schorremorrie dat elkaar de hele film bedreigt en afbekt. Ook is er een running gag met een hond die in alles bijt wat hem voor de voeten komt. Snatch is verder nog eens 'slang' voor een bepaald lichaamsdeel maar daar houdt deze film zich niet mee bezig.
Het speelt zich allemaal in het Londense criminele circuit, met een gestolen diamant en een hoop boeventuig in de hoofdrol. Een beetje een 'Bassie en Adriaan' verhaal ware het niet dat die irritante clown en die verdraaide acrobaat nooit zo veel (verbaal) geweld te verduren kregen als de twee hoofdpersonen in deze film. Die twee hoofdpersonen zijn ook meteen het grote manco van deze film. De film bestaat eigenlijk alleen maar uit bijfiguren, allemaal op zoek naar de diamant. En twee van die boeven kregen de ondankbare taak om het verhaal in een soort raamvertelling uit de doeken te doen. Jammer genoeg zijn dit net de twee meest humorlozen figuren in de hele film.
Snatch neemt veel etnische groeperingen in Londen op de korrel. De Joden, de zwarten, de Russen, zigeuners en het gewone witte tuig, het zijn patjepeeërs zonder mededogen. Het geweld, de angst die dat inboezemt en de humor die daar uit voortvloeit vormen de fundering waarop Ritchie's films gebaseerd zijn. Dit botte geweld wordt vrij flitsend in beeld gebracht met fastforwards, slowmotions, verstilde beelden en vreemde camerastandpunten. Alleen ontbeert het geheel echt leuke humor. Snelle grappen en grollen te over maar vaak genoeg slaat zo'n grap helemaal dood. De eerste helft van de film neem je dat voor lief maar gedurende de tweede helft gaat het gebrek aan een innemend verhaal en dito karakters toch wringen. Voor de fans van Lock, Stock.. zal het desondanks een lekker avondje met het betere spierballenwerk zijn.
Soms zit je bij een film en weet je na een paar minuten al dat het niks is. Het voordeel van de TV is dat je op zo'n moment kan gaan zappen. In de bioscoop is er geen ontsnappen aan. Je krult je op in je pluche, rode fauteuil en hoopt dat het snel en pijnloos zal zijn. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb niks tegen films die schaamteloos stelen van Tarantino's onvolprezen Pulp Fiction. Beter goed gejat dan slecht verzonnen, maar regisseur/scenarioschrijver Guy Ritchie (recentelijk met Madonna in het huwelijksbootje gestapt) heeft er een ontiegelijke bende van gemaakt. De overbekende ingredienten, waarvan de houdbaarheidsdatum al lang is overschreden, zijn hier aanwezig. Om alle overeenkomsten met Pulp Fiction te benadrukken zou te veel van onze tijd vergen maar een paar wil ik er toch wel weggeven. Er zijn de verschillende verhaallijnen die door elkaar lopen, de bokser met eergevoel, de meedogenloze probleemoplosser en de black brothers. Komop Guy, been there done that.
Dit is zonder enige twijfel een van de slechtste films die in 2000 in de bioscoop te zien was. Grappen die de plank volkomen misslaan en stijlloos overacteren van alle betrokkenen en dan ook nog een uitermate beroerd script. De smakeloze glorificatie van de Londense onderwereld en haar uiterst vermoeiende inwoners kunnen zelfs niet meer tot leven worden geroepen met de aardige, maar o zo gemakzuchtige soundtrack (Dreadlock Holiday,Ghost Town, Golden Brown). Snatch is een film om ten koste van alles te vermijden.
Companeros,
Laat ik deze week
gebruiken om een
belangwekkend
probleem aan te
snijden. Het is
namelijk zo dat alle
bioscopen in Utrecht
te kampen hebben met
een
ratten/muizenprobleem.
Toen ik dit een jaar
terug in het Utrechts Nieuwsblad las, dacht ik eerst aan een
broodje aap verhaal. Ik heb er nooit iets van gemerkt, dus dat
zal allemaal wel meevallen. Nog nooit gehoord van bezoekers die
in de pauze hun geld terug hebben gevraagd omdat ze door de
ratten besnuffeld werden. Na het lezen van zo'n stuk vallen je
wel zaken op. Zo heeft elke bioscoop een eigen huiskat en
waarschijnlijk niet vanwege de hoge aaibaarheidsfactor. En twee
weken terug was het dan eindelijk zover. In de Voorstraat
(City/Movies) was de pauze bijna afgelopen en stond de film weer
op het punt van beginnen. Maar niet voordat er een grijze muis
langs het doek omhoog klauterde. Onder luid gegiechel (toch de
zenuwen?) van het publiek schoot de muis uiteindelijk achter het
doek. Zo wordt de pauze toch nog leuk.
VW, aan jou het woord