For Your Eyes Only part CXLVI




Garden State

Uit: 2004, USA
Regie: Zach Braff
Met: Zach Braff, Natalie Portman, Peter Sarsgaard, Ian Holm, Jean Smart

Synopsis: De jonge Andrew Largeman (Zach Braff) reist, na negen jaar afwezigheid, terug naar huis om de begrafenis van zijn moeder bij te wonen. De confrontatie met zijn oude habitat wordt verzacht door de ontmoeting met Samantha (Natalie Portman).



VW

De stoïcijns kijkende Andrew zit in het vliegtuig op weg naar zijn ouderlijk huis en is met zijn gedachten volkomen los van zijn omgeving. In zijn fantasie van een vliegtuigcrash verkeert iedereen in grote staat van paniek terwijl Andrew slechts zijn persoonlijke ventilator een stukje opendraait. Het doet een beetje denken aan de openingsscène van het thematisch sterk verwante The Graduate van Mike Nichols. Daar staat Ben (de jonge Dustin Hoffman) met een nog dromerige blik op de rolband van een vliegveld. Ook hij is op weg naar zijn ouderlijk huis. In Garden State wordt Andrew (net als Ben) bij thuiskomst geconfronteerd met een grote groep vrienden en familie van zijn ouders die hij niets te melden heeft. En ook Andrew ondervindt grote weerstand van de oudere generatie. Dat overwint hij door te breken met het oude(rlijk) gezag en zich serieus over te geven aan de gevonden liefde.


Hoofdpersoon Largeman lijkt in eerste instantie een vrij vlak personage, gemodelleerd ten behoeve van het acteerbereik van Braff. Wanneer we een blik in zijn medicijnkastje gegund worden, blijkt zijn emotie-armoede te worden veroorzaakt door een leven als kalmeringsmiddel-junkie. De negatieve spiraal in zijn leven kan hij alleen doorbreken door zijn vader te confronteren. Hierbij hangt het lot van zijn overleden moeder als een molensteen om zijn nek. De grote kans komt nu hij thuis is voor de begrafenis van zijn moeder. Om met het verleden af te rekenen moeten de bijbehorende familiegeheimen worden opgegraven. De katalysator van dit proces is natuurlijk de liefde. Dit keer in de vorm van de aanvankelijk irritant eigenzinnige Samantha. Maar Natalie Portman weet haar karakter voldoende vorm te geven zodat de romantische verwikkelingen met de droge Andrew tot leven komen.


Debuterend regisseur Zach Braff, die ook de hoofdrol speelt en het scenario schreef, weet ondanks zijn voorbeelden een eigen stijl te introduceren. Zo heeft hij een fijn gevoel voor korte gags zonder al te veel woorden. Naast de vliegtuigcrash is een ander leuk voorbeeld het passen van een door zijn tante gemaakt shirt waarbij hij verdwijnt in de achtergrond omdat ze hetzelfde motief heeft gebruikt als in zijn behang. Een geslaagde verbeelding van zijn geestelijke toestand. Het liefst zou hij ook oplossen in de achtergrond om alle confrontatie uit de weg te gaan. Deze visuele scènes worden opgevuld met een overdaad aan prettig in het gehoor liggend singer-song writer materiaal dat aardig stemming maakt. Hierdoor heeft de film, op zijn beste momenten, een zelfde lichthartige flair als de films van Wes Anderson (The Royal Tenenbaums) en benadert het de magisch realistische stijl van Paul T. Anderson (Magnolia).


Jammer genoeg is het geheel bijna even braaf als New Jersey, The Garden State, zelf. Het bolwerk van working class burgermansschap waar de film zich tegen afzet. Het schanierpunt van het verhaal is de ontmoeting met het eigenzinnige maar toch zo gewoon en gelukkig gebleven koppel dat op de bodem van een afgraving in een woonboot verblijft. Een bezoek aan deze ark, in de stromende regen, is een bron van inspiratie voor Andrew. Het is tijd om de slechte voorbeelden (het huwelijk van zijn ouders) eruit te schreeuwen. Tijd om aan te meren en opnieuw te beginnen. Helaas is het enige bewijs dat Andrew iets anders dan een burgermansleven ambieert zijn voorliefde voor de oude legerzijspan van zijn opa. Ook de sentimentele wijze waarop de plot aan elkaar is geplamuurd doet het geheel niet veel goed. Toch blijft er een prettig feel good portret van zeer aaibare karakters over en kan Braff uitgroeien tot een aanwinst voor de Amerikaanse Indiemarkt.


VW geeft **½






Gezien: 23-01-2005

Lang niet meer gesproken...Ben er even tussenuit geweest...Oh, ja?...Nog wat leuks gezien?...Toch weer de Oscars kijken...Nee, dat moeten we absoluut doen...We mailen.



Filmrecensie Home