For Your Eyes Only part CXLI




Man on Fire

Uit: USA, 2004
Regie: Tony Scott
Met: Denzel Washington, Dakota Fanning, Marc Anthony, Radha Mitchell, Christopher Walken

Synopsis: Oud-CIA moordenaar met een drankprobleem Creasy (Washington) wordt ingehuurd om in Mexico een 9-jarig meisje te beschermen tegen ontvoeringen. Net als ze een speciale band hebben opgebouwd, wordt ze ontvoerd en zweert Creasy alle schuldigen te vermoorden.



JB

Tony Scott, kennen we hem nog? De man aan het roer bij films als Revenge, Days of Thunder, True Romance, Enemy of the State en natuurlijk zijn grote doorbraak en moderne klassieker Top Gun. Met Man on Fire is hij op vertrouwd terrein.


Wat als eerste opvalt aan Man on Fire zijn de montage en de visuele trucjes. Het doet denken aan politieseries als NYPD Blue en Homicide: Life on the Street, hoewel het hier soms nog een paar tandjes indrukwekkender is. De soms letterlijk flitsende beelden en het energieke en bewegelijke camerawerk houden de aandacht van de kijker stevig vast en dragen flink bij aan de spanning. Bovendien weet Scott deze visuele hoogstandjes goed te doceren. Wanneer er rustig iets verteld moet worden, zet hij de camera weer op het statief en is de montage weer volgens het instructieboekje. Ook leuk is het originele gebruik van ondertitels bij het Spaans dat gesproken wordt, maar dat is er voor de internationale versie wellicht uitgehaald.


Bij al dit visuele geweld komt een soundtrack van de hand van Trent Reznor van Nine Inch Nails, die ook films als Se7en, Natural Born Killers en Lost Highway van enige heftige klanken heeft voorzien, maar zijn muziek is nog nooit zo nadrukkelijk in een film aanwezig geweest als in Man on Fire. Deze combinatie van beeld en geluid geeft je soms het gevoel dat je naar een videoclip van Nine Inch Nails zit te kijken, hetgeen voor mij als fan zeker geen straf is.


Maar wat blijft er tussen de videoclips eigenlijk nog over van het verhaal? Man on Fire is zeker niet de eerste wraakfilm en zal ook niet de laatste zijn, en volgt in zeker zin het geijkte pad. Wat deze wraakoefening wel bijzonder maakt is de hoeveelheid psychologie die Denzel Washington in zijn rol stopt. Hij weet met veel onderkoeld acteren op overtuigende wijze een psychologisch beschadigde man neer te zetten.


Toch houd ik het gevoel dat Denzel wat gemiscast is voor de rol van Creasy. Ondanks zijn prima acteerprestatie kan ik in hem moeilijk de meedogenloze moordenaar zien die hij moet zijn. Het omgekeerde gevoel had ik bij Christopher Walken, die altijd wel iets bijzonders van zijn rol weet te maken, maar die hier wat te lief is voor het duivelse karakter dat hij kan zijn. Het was in mijn ogen dan ook beter geweest wanneer Washington en Walken in de cast van plaats hadden gewisseld.


Man on Fire is een film in twee delen: vóór en na het moment dat Pita ontvoerd wordt. Dat maakt dat je eigenlijk twee films in één hebt, een soort omgekeerde Kill Bill. Toch stoort dit niet, hoewel het gedeelte vóór de ontvoering duidelijk interessanter is, doordat het tweede gedeelte vooral een lange geweldsgolf is. [SPOILERS] Door de hele film zijn er scènes die goed en minder goed werken. De zelfmoordpoging van Creasy en de ontvoering van Pita zijn ware filmische kunstwerkjes. Aan de andere kant zijn de confrontatie tussen Creasy en de vader van Pita, en het EO-achtige religieuze engel-der-wrake ontwikkeling van Creasy vrij ernstige afhaakmomenten. Dit laatste geeft ook de zeer bedenkelijke boodschap mee dat het wel OK is om te moorden, als het maar in naam van God gebeurt. De film is soms ook onverwacht keihard, wanneer Creasy zijn slachtoffers, voor hij ze ombrengt, op een manier martelt waar de bewakers van de Abu Ghraib gevangenis nog wat van kunnen leren.


Al met al hebben we hier te maken met een onderhoudende film met een paar gebreken die sowieso weet te boeien vanwege het audiovisuele geweld.


JB geeft **



jouw mening



Gezien: 30-05-2004

Beste Mailringer,

behoorlijk hersteld van allerlei kwaaltjes doen we weer een poging enige regelmaat in deze mailing te bouwen. De afgelopen weken hebben we natuurlijk wel de bios bezocht, er is nog wat oude meuk die jullie te goed houden. Eerst maar eens de nieuwe meuk en toekomstige meuk (van JB, Man on Fire komt hier pas 18 november uit).
Helemaal virusvrij ben ik overigens nog niet. Ik heb een ware DVD-epidemie geconstateerd in huize VW. De planken zijn te kort en kasten te klein geworden. Om het niet uit de hand te laten lopen, koop ik alleen interessante titels met een maximumprijs van tien euro. Met behulp van de Free Record Shop en www.play.com groeit de collectie dan altijd nog in angstaanjagend tempo. Maar sinds LePaulski me heeft gewezen op de aanbiedingen op de Koreaanse site www.koreandvds.com is de beer helemaal los. In een soort garage-sale wordt een breed scala aan interessante DVD's aangeboden voor $3 per stuk. Dit zijn speciaal voor de Koreaanse markt geperste (legale) kopieën van regio 1 en 2 DVD's. Altijd al eens die oude Chaplin's willen terugzien of willen beginnen aan Renoir of benieuwd naar Verhoeven's commentaar track van Total Recall? - Voor drie tot zes dollar ben je klaar in Korea. Dat is onder de gemiddelde verhuurprijzen.

JB, Jij Steelt toch ook Geen Films?



Home