Uit: 2004, USA
Regie: Wolfgang Petersen
Met: Brad Pitt, Eric Bana, Orlando Bloom, Peter O'Toole, Brian Cox, Diane Kruger, Sean Bean, Brendan Gleeson, Rose Byrne
Synopsis: Wanneer de Trojaanse prins Paris de vrouw van de koning van Sparta schaakt, verenigen de Griekse koningen zich in een oorlog tegen Troje. De onkwetsbaar geachte Achilles besluit mee te vechten aan de kant van de Grieken en heeft zijn belangrijkste tegenstander in de vorm van Hektor, kroonprins en legeraanvoerder van Troje.
Ik zit weer even op de middelbare school en worstel met de Ilias en de Odyssee. Zo'n 15 jaar later weet ik nog vaag hoe het verhaal ging en ken de meeste figuren nog: Odysseus, Hektor, Paris, Achilles, en natuurlijk Ajax. Maar eigenlijk meer nog herinner ik mij de goden die zich voortdurend met de strijd bemoeiden: Aphrodite, Apollo, Hermes, Athene, allemaal nemen ze de belangrijke beslissingen en hebben de touwtjes stevig in handen.
In het verhaal van Homerus op z'n Amerikaans is geen plaats voor de goden. Ze worden wel voortdurend genoemd, maar de val van Troje bewijst eigenlijk dat de goden slechts verzinsels zijn. Waarom wordt anders de overwinning gegund aan de kwaadaardige zijde die de goden voortdurend beledigt? Stiekem verdenk ik de invloed van het religieus-conservatisme in Amerika van de vreemde beslissing om de onchristelijke goden uit het verhaal te schrijven.
Wat er over blijft is een vrij standaard actie/oorlogsfilm volgens de vaste formules. Het verhaal van Homerus is slechts een mooie kapstok om de voorspelbare scènes aan op te hangen. En natuurlijk weten ze de juiste snaren bij het publiek te raken. De bijna bovenmenselijke vechtkunst van Achilles levert mooie actie op, de dood van Hektor laat je niet koud, de massascènes doen denken aan die van The Lord of the Rings, maar uiteindelijk kan niet worden ontkend dat Troy zonder lef en met weinig verbeeldingskracht is gemaakt.
Het was bijvoorbeeld een uitdaging geweest om de oorlog over 10 jaar uit te rekken (zo lang heeft de belegering van Troje volgens Homerus geduurd), in plaats van een paar dagen. Of om de invloed van de strijd tussen de goden bij het geheel te betrekken. Ook is er met veel moeite een soort happy end aan gebreid: Paris en Helena leven nog en zullen vast weer samen zijn, Achilles en Agamemnon zijn dood en het zal verder allemaal wel weer goed komen met Andromache (de vrouw van Hektor) en haar zoontje. Maar helaas, in het verhaal van Homerus wordt Helena weer mee teruggenomen naar Griekenland, wordt Paris gedood en Andromache als concubine meegenomen door de broer van Achilles. Maar eerlijk is eerlijk, op het eind van de film wordt ook duidelijk gesteld dat Troy slechts geïnspireerd is op Homerus' gedicht, dat jammer genoeg inderdaad op heel veel punten afwijkt van de klassieke vertelling.
Een positief punt is de acteerprestatie van Eric Bana als Hektor en vooral die van Peter O'Toole als koning Priam, die in de spaarzame momenten dat hij op het toneel verschijnt iets bijzonders van zijn rol weet te maken. Wat tegenvalt is de inbreng van Brad Pitt die niet goed raad lijkt te weten met de mix van goede en slechte eigenschappen van Achilles. Bij zijn confrontatie met Priam wordt dit extra duidelijk en wordt hij toch wel een beetje weggespeeld door veteraan O'Toole.
Het is in deze eigenlijk totaal niet nodig regisseur Wolfgang Petersen te noemen, die sinds In the Line of Fire op geen enkele film meer zijn eigen stempel heeft weten te drukken. Het zou me niets verbazen als over enkele jaren de Hollywood-bazen besluiten voor dit soort films de regisseur weg te saneren en te vervangen door een computer. Dat had ze voor Troy al een aardige kostenbesparing kunnen opleveren.
Dames en heren,
Zaterdagavond trad in Ekko (Utrecht) Flip Kowlier op. Dat de man uit Izegem in West Vlaanderen terecht de status van halfgod geniet aldaar werd bewezen met dit heerlijke concert. Grijnzend blies hij met een paar akkoorden alle Marco Borsatos zes keer naar de planeet Middelmaat. Met zijn droogkomische terzijdes tussen de nummers door stak hij Luc de Vos, zanger van de eveneens Vlaamse band Gorki en tevens koning der muzikant-humoristen, naar de kroon. In de Fik, de geniale opvolger van het al even prachtige album Ocharme Ik, is in Nederland niet onopgemerkt gebleven. Toch was dit enige optreden in Nederland -in een jaar tijd- ternauwernood uitverkocht. Erger nog, ik kon niet eens iemand vinden die met me mee wilde naar deze happening. Zijn het de moeilijk te doorgronden tevens beeldschone platVlaamse teksten?
Maar dit is geen incident. De onvolprezen programmering van Ekko van de afgelopen zes maanden bracht me al bij fantastische concerten van: I Am Kloot, British Sea Power, Franz Ferdinand, The Veils en nu Flip Kowlier. Maar het is zo moeilijk om mensen hier warm voor te krijgen, dat ik er twee in mijn eentje moest bezoeken. VW is er ziek van. In stilte wens ik alle thuisblijvers namens Flip "nog ne welgemeende fuck you, nog ne welgemeende kust min kluoten". VW is er doodziek van. Daarom nu mijn concert overzicht voor de komende maanden. Wie zich aangesproken voelt of concerttips heeft, mail even:
3 juli - The Bees - Tivoli, Utrecht
4 juli - Metropolis Festival - Zuiderpark, Rotterdam
23 juli - The Thermals - Tivoli, Utrecht
CBJB, five, six, seven, eight,