Uit: 2003, Frankrijk
Regie: Bruno Dumont (L'Humanité, Flandres)
Met: Yekaterina Golubeva, David Wissak
Synopsis: David rijdt vanuit L.A. samen met zijn vriendin Katia naar het dorpje Twentynine Palms om een aantal dagen in de Californische woestijn door te brengen. Hij is op zoek naar locaties voor wat een fotoshoot of een film moet worden. De uitstapjes worden gekenmerkt door tedere en rauw seksuele momenten maar vooral door botsing van karakters. Een gewelddadig incident maakt een einde aan deze merkwaardige harmonie.
In interviews heeft Dumont aangegeven dat het er dit keer weinig toe deed wie zijn acteurs waren en dat hij Katia Golubeva maar een rare griet vond. Toch laat hij de blijkbaar willekeurig betrokken acteurs veel improviseren. Wanneer Golubeva tijdens een scène in de lach schiet is dat prima als het beeld maar scherp is. Voor hetzelfde geld was de scène geëindigd in een huilbui. Zolang de twee hoofdrolspelers maar op elkaar reageren. Er is namelijk geen verhaal in Twentynine Palms, er zijn slechts personages. Deze heten ook gewoon David en Katia, net als de acteurs.
De Franse regisseur maakte eerder La vie de Jesus en L'Humanité en toont zich ook dit keer weinig behaagzuchtig. Het in eerste opzicht sympathiek verliefde stel uit Twentynine Palms ontpopt zich al vrij snel als een onevenwichtig koppel dat erg naar uit de hoek kan komen. Katia is een dromerig type dat ook zeer hysterisch en veeleisend kan zijn terwijl de minder labiele David zeer sadistische trekjes toont tijdens de vele seksscènes. Net als in L'Humanité word je op het allerlaatste moment nog gedwongen om je perceptie van deze personages drastisch te wijzigen of in ieder geval in twijfel te trekken. Als kijker blijf je je ongemakkelijk voelen.
De emotioneel desolate en wanhopige sfeer die de twee oproepen terwijl ze zwijgend in hun Humvee door Californië rijden doet sterk denken aan het verguisde The Brown Bunny van regisseur/acteur Vincent Gallo. Daarin trekt een even zwijgzaam personage in zijn busje door Californië. Zijn seksuele escapades lijken even passieloos en bruut. Terwijl het eveneens seksueel zeer expliciete einde de gekwelde ziel van de hoofdpersoon net zo genadeloos blootlegt. Van deze twee films maakt Twentynine Palms de betere indruk, is meer gestructureerd en heeft schijnbaar meer lagen omdat de film nog implicieter is. Het laat alle conclusies en inductie aan de kijker over. Doordat de films zo kaal zijn geschoten met een voorliefde van opnamen door met woestijnzand bevuilde voorruiten, springen ze direct in het oog tussen het huidige, esthetisch verantwoorde filmaanbod. Schijnbaar ondoorgrondelijk laten de beelden de kijker niet snel los. Maar de vervreemding prikkelt mij te weinig om er lang het hoofd over te breken.
Dames en heren,
Zaterdagavond trad in Ekko (Utrecht) Flip Kowlier op. Dat de man uit Izegem in West Vlaanderen terecht de status van halfgod geniet aldaar werd bewezen met dit heerlijke concert. Grijnzend blies hij met een paar akkoorden alle Marco Borsatos zes keer naar de planeet Middelmaat. Met zijn droogkomische terzijdes tussen de nummers door stak hij Luc de Vos, zanger van de eveneens Vlaamse band Gorki en tevens koning der muzikant-humoristen, naar de kroon. In de Fik, de geniale opvolger van het al even prachtige album Ocharme Ik, is in Nederland niet onopgemerkt gebleven. Toch was dit enige optreden in Nederland -in een jaar tijd- ternauwernood uitverkocht. Erger nog, ik kon niet eens iemand vinden die met me mee wilde naar deze happening. Zijn het de moeilijk te doorgronden tevens beeldschone platVlaamse teksten?
Maar dit is geen incident. De onvolprezen programmering van Ekko van de afgelopen zes maanden bracht me al bij fantastische concerten van: I Am Kloot, British Sea Power, Franz Ferdinand, The Veils en nu Flip Kowlier. Maar het is zo moeilijk om mensen hier warm voor te krijgen, dat ik er twee in mijn eentje moest bezoeken. VW is er ziek van. In stilte wens ik alle thuisblijvers namens Flip "nog ne welgemeende fuck you, nog ne welgemeende kust min kluoten". VW is er doodziek van. Daarom nu mijn concert overzicht voor de komende maanden. Wie zich aangesproken voelt of concerttips heeft, mail even:
3 juli - The Bees - Tivoli, Utrecht
4 juli - Metropolis Festival - Zuiderpark, Rotterdam
23 juli - The Thermals - Tivoli, Utrecht
CBJB, five, six, seven, eight,