For Your Eyes Only part CXXXII

Spring, summer, fall, winter …and spring

Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom (Koreaanse titel)


Uit: 2003, Zuid-Korea
Regie: Ki-duk Kim
Met: Yeo-jin Ha, Young-min Kim, Jong-ho Kim, Yeong-su Oh, Jae-kyeong Seo

Synopsis: Een oudere, buddhistische monnik bewoont met een peuter een tempel gelegen in het midden van een afgelegen meer. Met sprongen in de tijd volgen we de peuter als tiener, volwassene en oudere monnik.



VW

Wanneer je op -om maar iets te noemen- Curaçao woont heb je er niet veel last van, de maartse buien. Maar buiten onstuimige weersomslagen hebben de seizoenswisselingen ook veel moois te bieden. Al was het maar symbolisch. Schrijvers, componisten en filmmakers weten er vanalles aan op te hangen en niet in de laatste plaats de cyclus van Het Leven.


Je hoeft dan ook niemand uit te leggen dat de winter symbool staat voor het einde van het leven. In de Westerse traditie worden de stoffelijke overschotten ter aarde besteld en bidden we de zieltjes een plek in het paradijs toe. Om ons vervolgens te verheugen op een nieuw gezelschap van vrolijke bokkende lammetjes in de lente. Op zoek naar een goed filmvoorbeeld op IMDb kwam ik wel een aantal films tegen die The Four Seasons heten. Maar daarvan kende ik alleen de middelmatige mid-life crisis versie uit 1981 met Alan Alda. De films van Eric Rohmer, Conte d'été, d'hiver, etc, lijken meer van doen met het zo mooi mogelijk uitlichten van bloedmooie, jonge Françaises voor een camera. Niet geschikt om het verschil in filosofie aan te tonen met het thema en titel van deze nieuwe Zuid-Koreaanse film.


In de Oosterse traditie en met name de Buddhistische traditie is de cyclus namelijk anders van verloop. Daar volgt na de winter namelijk gewoon weer de lente bij de gratie van reïncarnatie. Een leven lang aan je Karma werken om daarna op een hoger verlichtingsniveau terug te keren op aarde tot de uiteindelijk geestestoestand van Nirvana is bereikt. Deze structuur wordt snel duidelijk in deze film. De vrolijk ravottende kleuter -hij leert zijn eerste levenslessen wanneer zijn meester hem een steen op de rug bindt in navolging van zijn eigen kwajongensstreken- zullen we ouder zien worden verdeelt over de seizoenen. Wat er in het vijfde seizoen zal volgen, laat zich dan ook makkelijk raden. Die wetenschap is niet vervelend maar ondersteund juist het verhaal. Bovendien zijn er voldoende verrassende gebeurtenissen om je geen moment te hoeven vervelen.


Waar de peuter respect voor het leven krijgt bijgebracht in de lente, leert de tiener de liefde waarderen gedurende de zomer. Er arriveert een ziekelijk meisje op het eiland om te genezen. Op onverklaarde wijze geneest zij als ze verliefd wordt op de jongen. Terwijl de jongen met grote schaamte zijn onstuimige hormonenhuishouding voor zijn meester probeert te verbergen, merkt de oude monnik slechts droogjes op dat ze waarschijnlijk het juiste medicijn heeft gehad. In de seizoenen die volgen rebelleert de jongeling tegen het hem opgelegde leven en doet hij boete voor zijn opstandig gedrag, om uiteindelijk zijn plek in de cyclus op te nemen.


Niet alleen werkt dit verhaal thematisch erg mooi het is ook nog eens prachtig op film vastgelegd. De eerste onwerkelijke beelden zijn die van een oude deur met rijke houten versiering die zich opent op een meer. Het is de poort tussen de twee werelden, die van meditatie en die van het aardse leven. Hierdoor zal de hoofdpersoon meerdere malen passeren. Maar er zitten nog veel meer wonderlijke beelden in deze film. Ooit een vis zien zwemmen, vastgebonden aan een steen? De beelden van de uitgeputte jongen bovenop de eindeloos uitgekerfde en geverfde gebeden, een rituele verbranding en de kata's in blote bast op het bevroren meer leggen zich vast in je geheugen. Een oplettende kijker merkt op dat elk seizoen een ander huisdier zijn intrede doet. Zo is de film rijk aan symboliek. Voor de Westerse bezoeker misschien niet allemaal verklaarbaar maar het maakt de film wel voor meerdere kijkbeurten geschikt.


Regisseur Kim Ki-Duks vorige film shockeerde met beelden die de haren rechtop laten staan. Maar buiten ranzig mutilatiewerk met behulp van vishaakjes heeft The Isle waarschijnlijk meer overeenkomsten dan verschillen met Spring, summer… Kijk naar de setting: eilandhuisjes op een verlaten meer, slechts per boot bereikbaar. Het zijn toevluchtsorden voor een kille en teleurstellende buitenwereld. De liefde is uiteindelijk slechts een medicijn die de mens overeind houdt op zoek naar zijn ware identiteit.


VW geeft ***½






Gezien: 25-03-2004

Geachte boskabouters,

Het regent films, en dus ook recensies. Om de stroom een beetje bij te houden, hebben VW en ik de taken maar weer eens verdeeld, met drie enkele recensies als resultaat. Binnenkort ook een recensie van Dawn of the Dead, waar - zonder mezelf al te veel op de borst te willen kloppen - uw eigen JB hoogstpersoonlijk voor gevochten heeft om deze op Curaçao vertoond te krijgen.

Verder wens ik landgenoot JK alle succes toe bij Idols. Go JK, go!!! …en VW ook natuurlijk.



Home